Siedemnastoletni ministrant Boguś Kowalski obudził się pewnego dnia i uznał, że komunikat, jaki chciałby wysłać światu zawiera się w zwrocie "fuck off", który tatuuje sobie na czole. Kiedy demolowanie budek telefonicznych i samochodów na blokowisku nie zmniejsza wściekłości, zwraca się o pomoc do "autorytetów": księdza, nauczyciela polskiego i matki, wielbicielki Krzysztofa Krawczyka. Jednak nie są oni w stanie zmniejszyć jego frustracji. Na drodze Bogusia staje również rodzeństwo: Monika i Emil, poruszający się na wózku inwalidzkim. Fascynuje ich radykalizm brata. Emil, chcąc przezwyciężyć własne ograniczenia, przyłącza się do Bogusia. Po raz pierwszy, za sprawą Moniki, Boguś zaczyna odczuwać coś innego niż tylko wściekłość.

Dwa dni z życia chorego z nienawiści chłopaka o imieniu Boguś (Piotr Wawer jr), który porzuca ministranturę i z napisem „fuck off” wytatuowanym na czole rusza przez osiedle, nawołując do buntu. Nikt jednak nie jest zainteresowany rewolucją, a demolowanie budek telefonicznych i samochodów nie przynosi ulgi, tylko kłopoty. Na swojej drodze konfrontuje się ze swoimi dawnymi mistrzami: księdzem (Przemysław Bluszcz), którego do pracy na blokowisku zesłał podczas widzenia sam Jezus Chrystus, kolegą buntownikiem Zenkiem (Eryk Lubos) – dawnym nauczycielem polskiego, alkoholikiem, komunistą, miłośnikiem poezji Władysława Broniewskiego i kochającą go matką, ekshipiską, która żyje miłością do Krzysztofa Krawczyka (Marcin Czarnik). Boguś będzie musiał stawić czoła miejscowym gangsterom, zyska przyjaciela i wyznawcę – jeżdżącego na wózku inwalidzkim nocnego stróża Emila (Grzegorz Sowa) i zakocha się w jego siostrze Monice (Marta Powałowska). Zdobędzie też wiedzę o tym, kim naprawdę jest, i wiarę w sens swojego buntu, do którego przyłączy się ktoś nieoczekiwany...