Nastoletnia Madeinusa mieszka w Mananaycuna - indiańskiej wiosce ukrytej głęboko w peruwiańskich Andach.
Zbliżają się najważniejsze dla Indian święta - Wielkanoc. Mieszkańcy wioski postrzegają te święta jako "czas bez Boga". Od Wielkiego Piątku, kiedy Jezus umiera na krzyżu, aż do Niedzieli Zmartwychwstania, każdy z mieszkańców może robić to, na co ma ochotę. Przez trzy "święte dni" Bóg nie żyje, nic nie widzi, więc grzech nie istnieje.
Rozpoczyna się orgia pijaństwa, rozwiązłości, ale i religijnej dewocji. Ojciec Madeinusy pożąda swojej pięknej córki, lecz dotychczas powstrzymywał go strach przed karą boską. Niecierpliwie czeka na początek świąt, by bezkarnie dać upust swoim żądzom.
W przeddzień świąt do wioski przyjeżdża niebieskooki chłopak z Limy, którego Madeinusa bierze za swojego Zbawiciela. Gringo, nie ma pojęcia o miejscowych obyczajach, traktuje Indian z wyższością, co w zaskakującym finale opowieści okaże się dla niego zgubne.

Święta Wielkanocne to szczególny czas dla peruwiańskich Indian. Dni przed zmartwychwstaniem postrzegają jako "czas bez Boga". Przez tysiąclecia rozwijali swą cywilizację odcięci od reszty świata, lecz od konkwisty ich obyczaje mieszają się z tradycją katolicką. Wierzą, że Jezus pochowany w grocie nie widzi, co dzieje się na świecie, więc ludzie mogą dać upust swoim grzesznym instynktom. Naczelnik jednej z indiańskich wiosek pożąda swojej córki Madeinusy, lecz powstrzymuje go strach przed karą boską. Niecierpliwie czeka na początek świąt, by bezkarnie dać upust swoim żądzom. W przeddzień świąt do wioski przyjeżdża biały chłopak z Limy, którego Madeinusa bierze za swojego Zbawiciela. Gringo, nie ma pojęcia o miejscowych obyczajach, traktuje Indian z wyższością, co okaże się dla niego zgubne.

Do odciętej od świata (wylała przepływająca nieopodal rzeka) peruwiańskiej wsi przyjeżdża ze stolicy nonszalancki Salvador, którego spośród innych wyróżniają jego oczy (mówią o nich, że są jaśniejsze niż w kolorowych gazetach), ale też wielkomiejska wolność połączona z poczuciem obcości.
Salvador, który na wsi jest gościem nieproszonym, pełni jakby funkcję widza, który wkracza w świat zupełnie sobie obcy.
Czas jest tu wyznaczany przez miejscową tradycję, a pilnuje go siedzący na głównym placu wsi starzec, który codziennie przekłada kartki z cyframi.
Miejscowi wierzą, że od Wielkiego Piątku do Wielkiej Niedzieli nie istnieje coś takiego jak grzech i dozwolone jest wszystko, przecież w tym czasie "Bóg umiera" i niczego nie widzi.
Tytułowa Madeinusa nosi imię dostrzeżone na metce koszulki przybysza, religijne tradycje przenikają się tu z obrzędami na wskroś świeckimi, a coroczny konkurs na Najpiękniejszą Maryję Dziewicę nie przeszkadza akceptować seksualnych stosunków ojca z córkami.
Właśnie w takim świecie ląduje Salvador i musi sobie w nim poradzić, co wydaje się być trudne, zwłaszcza mając na uwadze jego poczucie wyższości nad innymi.