Do mnie specjalnie film nie przemówił, choć jest to produkcja wielowątkowa i skłaniająca widza do myślenia nad znaczeniem poszczególnych wątków. Dodatkowego smaczku dodaje tutaj fakt, że wszystkie wątki zazębiały się w jakiś sposób i starały przekazać jakieś prawdy, choć momentami, jak dla mnie, nie obyło się bez banałów, za co minus. Zdecydowanie też podobała mi się druga połowa filmu, gdzie eskalacja ludzkich problemów i błędy przeszłości widać było gołym okiem i gdzie wyraźnie można było dostrzec upadek bohaterów i jego skutki. Owszem, początkowe kilkadziesiąt minut miały być swoistym preludium, ale uważam, że był to długi i momentami bardzo męczący wstęp, gdyż w gruncie rzeczy film nie jest aż tak głęboki, na jaki może wyglądać, gdy ocenić go na szybko po obejrzeniu, bez pewnego dystansu i zastanowienia. Sporym plusem może być gra poszczególnych aktorów, dla mnie najbardziej wybijali się Julianne Moore i Philip Seymour Hoffman, którzy swe role odegrali szczególnie uczuciowo, co było widać przy każdym niemal zbliżeniu kamery. Jak na 3 godziny spodziewałem się czegoś więcej, nie dostałem tego więc nie mogę być w pełni zadowolony. Ale nie mogę też powiedzieć, że film jest słaby, bo w całej swej wielowątkowości ostatecznie wywołuje jakąś namiastkę zastanowienia u widza.