To bardziej teatr niż film, zamknięty w dwóch ujęciach Makbet przypomina trochę dzieło Kafki. Filmowane w zoomie twarze bohaterów, wyrażają tylko to co potrzeba, bowiem aktorzy grają twarzą. Bela Tarr o wiele lepiej niż Sokurow poradził sobie z geometrią przestrzeni., jednak film ten niestety jest tylko jedną z wielu interpretacji Makbeta, dla wielbicieli talentu Węgra rzecz obowiązkowa, jednak gdyby ktoś chciałby zaczynać przygodę od tego filmu-odradzam z całą świadomością.