Scena rozmowy Lee z byłą zona. I wszyscy krytycy o niej wspominaja. Dlaczego? Bo byla autentyczna. Oglądasz i myslisz "tak rzeczywiscie moglby sie zachowac czlowiek w podobnej sytuacji". A reszta? Albo tworcy filmu nie znaja sie na zyciu albo znaja inne zycie:)

1) Syn, ktory wydaje sie nie przejmowac za bardzo smiercia ojca? Ani w chwili kiedy o tym uslyszal ani potem. Ja wiem, ze mogl sie do tej mysli przyzwyczajac latami, bo ojciec przeciez chorowal, ale c'mon! Zreszta brat poza tępym wyrazem twarzy w szpitalu tez jakos nie za bardzo poruszony. W szpitalu stary kumpel obu braci jest bardziej naturalny i tak po ludzku przejęty...:)

2) Relacje braci w retrospekcjach wydawaly sie byc bliskie. Podobnie relacje Lee z bratankiem. A ten przez caly film ma problem zeby przygarnac chlopaka. Serio? Ilu by sie tak zachowalo?! Raczej nie powinno byc pytania CZY ale JAK.

3) Brat spisuje testament. Wiedzial co go czeka. Wiedzial, ze zostawi syna, na zone nie ma co liczyc. I faktycznie ani razu nie pogadalby z bratem? Ja wiem, ze w filmie jest moment, w ktorym Lee to tlumaczy. Ale tlumaczenia nie powinno byc, bo nie powinno byc w ogole takiej sytuacji. W moim swiecie:) W Waszym nie? Teoretycznie wszystko moze byc, ale w obyczajowym dramacie, chce widziec 'obyczajowosc" czyli probe odwzorowania autentycznego zycia, a nie na kazdym kroku dziwactwa.

4) Lee spowodowal pozar przez ZWYCZAJNA GLUPOTE! Zwlaszcza, ze jak sam mowil, w drodze po zakupy zorientowal sie, ze nie zamknal kominka. Jedyna scena, ktora ukazała, ze sie tym przejął to moment wyrwania broni policjantowi na posterunku. Ani przed ani tym bardziej PO, skoro rzekomo chcial sie targnac na zycie, nie czulem zeby to w nim siedzialo. Albo wplynelo. Zadnej duchowej przemiany? Nic? Takie samo picie browara i sporadyczne bijatyki w barze?:) Bo otepialy wyraz twarzy to on mial caly czas, wiec to nie to;)