Dwie na żywca skalpował.
W sumie masz rację, dziwaczne to było. Wood wygląda jak takie słodkie coś do zagłaskania i ta perspektywa mi osobiście pomagała, bo chybabym płakała ze śmiechu oglądając mordującego Franka z boku :D
Mnie najbardziej ruszała głupota i naciągnięte sytuacje. Po pierwsze: w tym mieście absolutnie nikt nie mieszka, przynajmniej gdy wrzeszcząca baba w biały dzień leci przez miasto i goni ją pokiereszowany chłop z ręką manekina wbitą w brzuch to człowieka na ulicy nie uświadczysz... w Los Angeles (które udaje Nowy Jork, ale skoro są w Nowym Jorku to fakt, że po wystawie chłopak Anny z NY wrócił do NY jest bez sensu) O.o
Po drugie: głupie zachowanie tej tancerki... ja na jej miejscu próbowałabym chociaż przejść przez to ogrodzenie... no w końcu ktoś chciał ją zabić, bała się, że paznokieć złamie? :P To samo Anna na końcu, dobrze kombinowała, to wrzucili kompletnie głupią sytuację z tym wypadkiem na dość dużym placu. Szczęka mi opadła.
Za to aktorstwo, muzyka i klimat mi siadł.