Film w całości oparty na energii wytwarzanej przez tandem Roberts-Malkovich. Według mnie wszystko tu pięknie zagrało. Roberts znacznie ciekawsza, piękniejsza i w efekcie o wiele ponętniejsza niż w przereklamowanym „Pretty Woman”. Malkovitch to zwierzę i tu miał pole do popisu, a dzięki doświadczeniu nigdzie nie przeszarżował, co dodało autentyczności kreowanej postaci. Wypatrzyłam ciekawy i zabawny błąd w scenie, kiedy Mary przynosi pod drzwi gabinetu skrzynkę z miksturami. Niewidoczny Jekyll jedynie uchyla skrzydło i wciąga drewniane pudło, po czym zatrzaskuje odrzwia z impetem, a wyłożona „kamiennymi” płytami „solidna” ściana klatki schodowej drży tak mocno, że zawieszony na niej obraz aż odskakuje. Close z drugiego planu iście demoniczna. Dobrze, że nie dano jej więcej miejsca, bo przy swoim talencie skradłaby show.