Pustka, opuszczone okolice, ścieżka pełna rozmiękłego, maślanego błota. W biednym, drewnianym domku mieszka 17-letnia Raya i jej młodszy brat, Robis. Nikt nie może się dowiedzieć, że ich babcia zmarła. By nie trafić do sierocińca, na różne sposoby usiłują ukryć prawdę.

Nie chcąc stracić domu i sadu, wielkiego marzenia ich ojca, Raya próbuje skontaktować się matką, która od lat mieszka w Anglii i nie daje znaku życia. Rezolutna dziewczyna postanawia nawet wziąć udział w konkursie, w którym nagrodą jest wyjazd do Londynu. Między nią a nauczycielem angielskiego rodzi się więź. Raya jest dumna, zaradna. Nauczyła się polegać na sobie i bez kompromisów iść własną drogą. Ale to czasem boli.

Nastoletnia Raya staje przed dużym wyzwaniem. Po śmierci opiekującej z nią i jej bratem babci, postanawia ukryć ten fakt, aby nie trafić do domu dziecka. Rodzeństwo grzebie w ogrodzie ciało. Raya musi tak zorganizować ich codzienne życie, aby nikt nie odkrył prawdy. W międzyczasie próbuje skontaktować się z matką, która wyemigrowała do Anglii za chlebem i ich porzuciła. Postanawia wziąć udział w olimpiadzie z języka angielskiego, której finał odbędzie się w Londynie. Raya konsekwentnie realizuje swoje marzenia, aż do dnia, w którym brat odkrywa jej romans z nauczycielem języka angielskiego.

17-letnia Raya i jej młodszy brat, Robis po śmierci ojca są zmuszeni zamieszkać z babcią, której nienawidzą. Alternatywą jest sierociniec. Matka dzieci wyjechała za pracą do Londyniu i nie ma z nią kontaktu. Raya próbuje zadbać o sad jabłkowy, który był ważny dla jej ojca, ale który babcia chce sprzedać. Po nagłej śmierci babci Raya postanowia odnaleźć matkę w Londynie.