Chabrol w nadal dobrej formie. Wszystko zaczyna się jak sielski, choć może lekko
ekscentryczny film obyczajowy. Nawet z humorem. Mija godzina i zdajemy sobie sprawę, że
nawet nie wiedzieć kiedy, film zmienił się w thriller. Chabrol lubi takie zabawy, choć "Maski" są dość subtelnym przyrzekłem thriller psychologicznego "spod ręki" tego reżysera. Nie ma tu tak
gęstej atmosfery i wyciekającego z każdego kadru suspensu, jak w "Rzeźniku" czy "Niech
bestia zdycha". Nie ma też tak poplątanej fabuły i groteskowych zwrotów akcji, jak w
"Niewinnych o brudnych twarzach". Nie doszukałem się również symboliki i aluzji, których
mnóstwo było "Dekadzie strachu". "Maski" to lżejsze kino, bardziej stonowane, z wolniejszym
tempem akcji. Jednak pomimo całej pozornej "obyczajowości" tego obrazu, zarówno w formie,
jak i w treści, mamy również do czynienia z thrillerem psychologicznym, który powoli wypływa
na wierzch. Atmosfera gęstnieje bardzo fajnie. Szkoda tylko, że zakończenie nie ma pazura,
który doskonale skwitował by ta historię. Jak dla mnie koniec był zbyt prosty. Ale tak po za tym
jest naprawdę dobrze. Świetna obsada, świetna atmosfera i rewelacyjna muzyka, tworząca
nastrój grozy w z pozoru zwyczajnych scenach. Warto, ale nie jako pierwsze spotkanie z
Chabrolem.