Andrea Bianchi z pomocą Lucio Fulciego kręci giallo. Znając dokonania obu panów trudno przewidzieć efekt końcowy.

A ten jest w mojej opinii raczej przeciętny. Sama historia nie jest zła, wręcz z początku intrygująca. Pomysł osadzenia akcji podczas kręcenia filmu, decyzje o zmianie koncepcji horroru aby go uwiarygodnić, relacje między bohaterami. To wszystko miało potencjał jednak mam wrażenie, że z niego nie skorzystano.
Po mocnym początku akcja wytraca tempo. Motyw z seansem spirytystycznym nie zostaje wykorzystany, relacje między uczestnikami filmu zaczynają przypominać "Modę Na Sukces" a fabuła zaczyna rozłazić się na wszystkie strony. Czemu ekipa nagle przestaje kręcić horror? Czemu cała obsada sprawia wrażenie jakby miała wszystko gdzieś? To tylko nieliczne pytania, które kiełkują w głowie podczas seansu. Sytuację nieco ratuje końcowy twist (i to nawet nie pojedyńczy!). Trzeba tylko lekko przymknąć oko. ;)

Fani euro-sleazu znajdą tu z pewnością coś dla siebie. Zabójstw jest sporo ale są one różnej "jakości". Niektóre są naprawdę porządnie wykonane i krwawe. Niestety im dalej w las tym chyba twórcom coraz mniej się chciało i coraz bardziej szli na skróty. Szkoda. Nie zabrakło też oczywiście golizny.
Fajnie wypadły też niektóre lokacje, widać było rękę Fulciego.
Na pochwałę zasługuje też ścieżka dźwiękowa. Świetne, syntezatorowe kawałki spod ręki Ceccarelliego naprawdę dają radę. Szczególnie kawałek w finałowych scenach i w trakcie napisów końcowych. Petarda!

Podsumowując "Massacro" to bardzo przeciętne giallo. Mocno zawodzi na wielu polach ale ma też swoje plusy. Jest tu trochę mniej lub bardziej udanego gore, sporo nudy, napisana na kolanie historia i kilka niezamierzenie śmiesznych momentów. Chyba jedynie dla fanów włoskiego trashu.