Też miałem skojarzenie panny Trunchbull do SS-manki i chyba to nie przypadek. Choćby ten strój. Trzeba brać pod uwagę, że film jest przerysowany. Trzeba to odsiać, żeby film docenić. Oczywiście są słabsze momenty (najgorszy - sposób pozbycia się dyrektorki ze szkoły). Co do dzieci - bały się, co jest dobrze ukazane, ale przecież wiedziały, że ich nie pozabija więc... pewny rodzaj gry faktycznie toczyły. Oczywiście film jest przerysowany (jak już mówiłem) i na nic w tym filmie nie należy patrzeć nazbyt dosłownie.

Końcowa adopcja Matyldy? Przez cały film jest pokazane jak złymi rodzicami oni są i mają za nic Matyldę, do tego są ślepi i głusi na wszystko. Także, to była naturalna konsekwencja, już pierwszy raz oglądając ten film, od momentu gdy Matylda poznała swoją nauczycielkę to wiedziałem, że tu musi dojść do adopcji.

No tak, jest to swoisty amerykański styl wielu filmów (choćby tego "Kevina"), zakłada on pewien rodzaj odbioru, tu puszcza się perskie oko do widza - ale ja bym własne dzieci trzymał w odległości od takich filmów, do czasu osiągnięcia lat powyżej 15. A karmiłbym innymi filmami czy książkami, np.Narnią lub Władcą Pierścieni.

Narnia jak najbardziej. Władca pierścieni to już raczej niezbyt dla dzieci. Ale kwestia gustu. Filmy są różne, nie widzę w "Matyldzie" nic co by nie mogło być pokazane dziecku. Aczkolwiek nie wiem co mogłoby na temat tego filmu myśleć dajmy na to 10-12 letnie dziecko. Gdy oglądałem to pierwszy raz to miałem 16-17 lat, a to już jednak co innego.