chociaz na pierwszy rzut oka wydaje sie byc kolejnym z wielu przecietnych telewizyjnych produkcji lat 80tych, 'max headroom' wciaz pozostaje jednym z najwazniejszych filmow cyberpunkowych. wszechczasow. i nie jest to zasluga ani rezyserii (ogolny chaos i niespojna fabula), ani aktorstwa (przecietne na pierwszym planie i niezle na drugim) ani wykonania (wszystko na srednim poziomie). rzecz w tym, ze calosc trzyma sie kupy i oglada sie ja wysmienicie (chociaz dopiero za drugim razem, gdy juz wiadomo jakiej rzecz trzyma sie konwencji). brak tu jakiegokolwiek przeslania, moralizatorstwa, filozofowania, jest za to czarny brytyjski humor (ktorego niestety zabraklo w pozniejszym serialu), swietnie zarysowane postacie drugoplanowe i pomysl, ktory dzisiaj wywoluje lekki usmieszek na twarzy, a ktory mimo to wciaz intryguje i wciaga jak dobry odkurzacz. to bezkompromisowe kino s-f, ktore wciaz bawi mimo, ze czas obszedl sie z nim wyjatkowo brutalnie. banki cial, ludzie rozrywani przez nadmiar reklam na sekunde, irytujacy nastoletni geniusze, brutalni ale i sympatyczni najemnicy, podstarzaly fan heavy metalu prowadzacy piracka stacje i oczywiscie tytulowy max, czyli umysl czlowieka uwolniony za pomoca komputera, sprawiaja ze film jest jedyny w swoim rodzaju. szczerze polecam - nie tylko fanom cyberpunku.