Istvan Szabo zamienił powieść Klausa Manna, opartą na autentycznej historii niemieckiego aktora Gustava Grundgensa w filmowy moralitet o niebezpiecznych związkach sztuki i władzy, o artyście, który, niczym bohater Goethego, zaprzedał duszę diabłu. Główny bohater, marzący o sławie i byciu "kimś więcej" zdradza swoje ideały i odrzuca dotychczas wyznawane wartości - związuje się z hitlerowskimi władzami i pozornie odnosi sukces. W rzeczywistości jednak jest człowiekiem przegranym - traci przyjaciół i staje się jedynie narzędziem propagandy w rękach władz. Na przykładzie losów tytułowego Mefista Istvan Szabo porusza problem zdrady samego siebie, konformizmu i oportunizmu. W filmie ciekawe jest również ukazanie mechanizmów działania hitlerowskiego reżimu, który nawet wrażliwego artystę potrafił pozbawić duszy i narzucić mu moralny relatywizm.
Film zyskuje wiele dzięki wielkiej kreacji Klausa Marii Brandauera, w którego grze widać duże wyczucie i oddanie się roli.
Film godny polecenia, zwłaszcza dla ludzi interesujących się historią.