Bardzo subtelny, wyciszony i z urzekającymi zdjęciami film. Zdaję sobie sprawę (na przykładzie mojej żony :), że nie jest to film dla szerszego grona odbiorców, takie klimaty trzeba po prostu lubić. Ja ten film obejrzałem 2 razy (czasami tak mam:) i dopiero po drugim obejrzeniu mogę go z pełną świadomością ocenić na 9.
Uwaga poniżej spoilery!
Czy nie uważacie, że ten w pewnym sensie autyzm chłopca wynikał z jego relacji z rodzicami. Zauważcie, że z matką praktycznie nie rozmawiał, zresztą, Ona nie wyrażała większej ochoty na to, jedynie zadawała zdawkowe pytania w stylu "jak minął dzień". Natomiast jego ojciec też był bardzo małomówny i w zasadzie skupiony na swoich problemach (nie umniejszając ich rangi) i chociaż zabierał syna na swoje wyprawy, to jednak, widać było, że ogólnie chłopcem nikt się zbytnio nie interesował (ale może to kwestia innej kultury).