Obejrzałem film po ponad roku od kiedy go wrzuciłem do listy filmów które chciałem zobaczyć. I chyba nigdy nie czekałem tak długo na tak dobry film. A film jest rewelacyjny naprawdę. A początek nie zapowiadał się różowo. Tak pierwsze 20-30 minut to było takie wczuwanie się w klimat a potem to już tylko czapki z głów. Nie spodziewałem się że tak ten film mi przypadnie do gustu i że nieliczny raz poczuje się mile zaskoczony co dla mnie kinomaniaka zdarza się naprawdę dużo. Szkoda że film jest tak słabo dostępny dla ogółu. Daje do myślenia, zmusza do refleksji. I to nie chodzi o homoseksualizm bo on w tym filmie jest ważnym ale nie najważniejszym motywem przewodnim. Film po prostu pokazuje do czego prowadzi brak miłości, zawiść oraz nienawiść. Taką latarnią był mąż tej wariatki (bo naprawdę nie można inaczej o niej mówić) który był takim dobrym duchem. Ale w kamienicy pełnej zła, kłamstwa i nienawiści jeden dobry duch nie uchronił od tragedii choć z drugiej strony pod koniec filmu dokonał wielkiego poświecenia w imię prawdy, dobra oraz bezinteresownej pomocy. Bo jeżeli ktoś jest dobrym człowiekiem to czemu mam mu nie pomóc czy chociażby go nie szanować. Film uczy mega tolerancji ale myślę że większość ludzi nie wzięłaby żadnych wniosków tylko tak jak teraz każda strona bez wyszukiwałby własnej "prawdy" bo dopisać do swoje "ideologii" jakąś "tezę" (bo nie ma ofiar i oprawców, wszyscy po sobie jadą)

No, nie wiem, ale zaliczyć tych popaprańców do tradycjonalistów to trzeba mieć wyobraźnię. Takich złych, przeżartych nienawiścią ludzi jest sporo w każdym społeczeństwie; granica między normalsami i nienormalsami przebiega gdzie indziej niż między nowoczesnymi i tradycjonalistami. To jest granica między dobrocią a zawiścią itp. Nb. koleżanka głównej bohaterki to też nie był kryształ.

racja