temat Miłości i (bardziej pasowałoby "lub") gniewu pojmowany przez 4 wielkich włoskich reżyserów (noweli Godarda na mojej kopii nie było niestety,nie wiem czemu :/)
z czego najbardziej podobały mi się segmenty Bertolucha i Pasoliniego.
ten pierwszy,tajemniczy surrealistyczny twór,gładko przechodzący z późnego Bunuela do Jodorowskiego opowiada o tworzeniu się kultu i religii. jakby niepokojący zwiastun "Świętej góry" jest chyba najbardziej nietypowym i najlepszym projektem jaki Bertolucci wyreżyserował. ci którzy na krecie umierają,zdefiniują go jako bełkot. ci co El topo biorą za Biblię doznają katharsis.
druga,na pozór lekka i przyjemna opowiastka to od teraz mój ulubiony film Pasoliniego. tworzony w przerwie między cienką Medeą a genialnym Chlewem jest jednym z ostatnich "normalnych" projektów Piera. Ninetto Davoli gra tu typową dla siebie rolę. wieczny niebieski ptak w rękach ma czerwony kwiat ! a złowieszcze,polityczne materiały archiwalne krążą wokół niego.
pozostałe dwie nowelki,jak to w przypadku takich filmów troche odstają od reszty,ale to już zasługa scenariuszy bo wykonanie obu bardzo dobre. z tej lizzaniego nic nie wyniosłem (szkoda,że to nie western) a Bellocchio zanudził mnie do tego stopnia że zasnąłem. obudziłem się jak młodziaki z brodami skakały sobie do gardeł ale o czym to dokładnie było to wam nie powiem :( che guevara wisiał na ścianie więc pewnie koło tego krązyło.

ps.jak ktoś znajdzie na necie Miłość Godarda,to niech mi rzuci linkiem.