Zgadzam się. W filmie próbują połączyć jak najwięcej wątków (choroba, miłość, seks, rodzinne konflikty itp) i tak średnio im to wszystko razem wyszło. Ale zdecydowanie bardziej w stronę dramatu niż komedii

no moim zdaniem tez probowali zrobic z tego komedie tak jakby na sile nie wiem po co to, gdyby nie kilka tych gluokowatych scen np. z jego braciszkiem bylo by o wiele lepiej no ale coz i tak zle nie jest ;)

Ta "komedia" to po prostu podejście z dystansem do rzeczy z których raczej się człowiek nie śmieje jak np.choroba. A film jako dramat i romans bardzo dobry, choć to zasługa Anne Hathaway grającej główną bohaterkę.

Reklama przez lokowanie produktu leków na depresję i potencję oraz ocieplanie wizerunku Big Pharmy. I niech nie zmyli nikogo to że pokazane zostały nietyczne mechanizmy sprzedażowe farmaceutycznych handlowców (akwizytorów), wzmianki o kupowaniu lekarzy, działaniach niepożądanych leków, skutkach ubocznych antybiotyków, trudnościach w dostępie do generyków, działalności nastawionej na gigantyczne zyski czy ograniczeniach w dostępie do leczenia przez pacjentów z powodów finansowych. Bowiem to wszystko już od dawna jest nagłośnione i zdecydowana większość ludzi ma tego świadomość nie mając równocześnie dostępnej alternatywy pozostając bezsilna wobec systemu.
Liźnięty jest temat starań i niemocy przemysłu farmakologicznego w opracowaniu leków działających skutecznie na niektóre choroby ale już nie ma ani słowa o tym że te wszystkie specyfiki zdecydowanie wywołują kolejne schorzenia, uzależniają zaś ich działanie opiera się jedynie ograniczaniu objawów (alopatia) nie zaś zwalczaniu przyczyny. Film zręcznie omija fakt że lekarze są zbiurokratyzowanymi trybikami wielkiej machiny do robienia kasy, pozbawieni swobody w doborze leczenia, wdrażania badań i terapii autorskich czego nie należy mylić z pseudo wolnością w wyborze między Prozakiem a Zoloftem. W filmie nie pojawi się też jakiekolwiek zarzut czy podejrzenie że firmy farmaceutyczne celowo nie garną się do opracowania skutecznych leków na niektóre choroby i że celowo wypuszczają leki które mają szkodzić aby zarabiać na kolejnych lub są kompletnie nie potrzebne. Nie ma też słowa o tym ile ludzi umiera z powodu brania leków, procesach, błędach i wpadkach koncernów.
Bohaterowie szukają metody na uzdrowienie z choroby ale w żaden sposób nie wychodzą poza to co oferuje "biała palestra". Cały czas ufają autorytetom, badaniom, klinikom i koncernom oraz branżowej prasie za którą odpowiadają ci ostatni. W gruncie rzeczy nie szukają prawdziwej alternatywy. Żeby było ciekawiej w jednym momencie jest krótka scenka z konferencji gdzie przemawiający przedstawia alternatywną metodę bazującą na oczyszczeniu i zdrowym żywieniu względnie chelatacji i usuwaniu metali ciężkich (w zależności od lektora/tłumaczenia) ale bohaterka kwituje te słowa szyderczym komentarzem że prelegent "zapomniał o pokoju na świecie" kiedy ten wymienia o jej skuteczności i efektach w której pacjenci uzyskują remisję w wielu chorobach i zaburzeniach. Co prawda Parkinson jest chorobą zwyrodnieniową ośrodkowego układu nerwowego i tutaj naprawdę jest trudno o cokolwiek skutecznego ale obawiam się że celowo dobrano takie schorzenie w którym w przeciwieństwie do cukrzycy, nadciśnienia, alergii, wielu chorób ustrojowych, spadku odporności i nowotworów podstawową przyczyną jest niska jakość życia, przemęczenie, zanieczyszczenia środowiska, chemiczna żywność, zła dieta i lekomania połączona z niekompetencją lekarzy i polityką korporacji. Zresztą najprawdopodobniej poza mutacjami genetycznymi także te czynniki nie pozostają bez wpływu na wywołanie Parkinsona i innych schorzeń neurologicznych

Jedyny w miarę wiarygodny element w tym filmie to tragedia chorych, ich skłonność do alienacji, braku wiary, depresji i bezsilność. W filmie jednak bohaterka jak przystało na hollywoodzką komedię romantyczną zachowuje swoją atrakcyjność i znajduje miłość, choć ta ostatnia jest nieco naciągana i pokazana bardzo płytko bez prawdziwej chemii. W rzeczywistości większość chorych i niepełnosprawnych o seksie z atrakcyjnym partnerem i aktywnym życiu może pomarzyć. Pozostaje samotna, nie ma wsparcia, popada w nałogi lub próbuje na co dzień powiązać koniec z końcem. Da się też zauważyć że film stawia mocno na pokazanie materialistycznych i hedonistycznych aspektów życia przechodząc kompletnie obok aspektu wiary lub jej utraty z czym wiąże się pytanie o sens cierpienia.

Ale też pokazuje jak główny bohater odchodzi od swojego hedonistycznego życia a jego brat, po pierwszym przygodnym seksie, mówi w samochodzie, że jest bardzo szczęśliwy zyskując wiedzę że taki seks jest nic niewarty (jedyny nie żenujący tekst tego brata).
Fajnie też, że pokazano stanowisko tego lekarza, który mówi, że kiedyś miał ideały o pomaganiu a teraz musi "zaliczyć" 50 pacjentów dziennie (czyli max 8 min na pacjenta) + obchody + biurokracja - system "zdrowotny" zabija ideały, skrupuły...

Niestety nie tylko "system zdrowotny" tak działa. Nie jeden sędzia, policjant czy ksiądz, po pewnym czasie wpadł w rutynę, a swoje dawne ideały schował gdzieś głęboko na dnie szafy. Co do filmu, mało komediowy, miał więcej z dramatu obyczajowego niż komedii , tylko że tematyka została potraktowana lekko i zabawnie (ale nie śmiesznie). Takie mocne 7/10.

Oglądając wiele lat temu po raz pierwszy ten film naśmiewałem się z pokazanej tam firmy farmaceutycznej i jej metodom działania, a w 2020 roku podczas pandemii koronawirusa korzystałem ze szczepionki Pfizer (przeciw COVID-19). Ot, taka mała dygresja.