dekomponowanie mechanizmów strachu głośnymi wybuchami niekontrolowanego śmiechu; głupawkowanie umiarkowanie żartowne wprawdzie, acz na tyle skuteczne, aby do końca życia (a przynajmniej przyszłego czwartku) nie bać się na horrorze.

trochę podpinka pod mela brooksa przy tym, oczywiście, nie przeczę, inaczej być nie może. na przykład scena przesłuchania drapiącego się po nieswoich nogach wildera (skądinąd najśmieszniejsza) na okoliczność morderstwa to rozbudowanie grepsu z Młodego Frankenstaina, w którym ten sam wilder drapał się po nieswojej ręce w obecności policjanta podczas przewożenia zwłok uprzednio splądrowanych z pobliskiego cmentarza (scena następuje tuż po tekście ajgorka, że "zawsze mogłoby jeszcze padać", amnezja jest więc w pełni usprawiedliwiona) (salwy śmiechu następujące po tym tekście wyłączają widza z filmu na kolejne dwadzieścia pięć minut po prostu) (z zegarkiem w jednej ręce, drugą w kalesonach, liczyłem). tyle z przykładów o których pamiętam.

anyway, jak głosi stare dobre porzekadło ludowe - jak zaświeci, będzie świecić - nawet jeśli nieswoim światłem..