Zaschnięta krew jest ciemna, prawie czarna i tak też wyglądałaby na chropowatej powierzchni betonowej ściany. Użycie krwi jako farby, aplikowanej przez dyszę pistoletu malarskiego, jest również problematyczne. W zdrowej krwi po ogrzaniu dosyć szybko tworzą się skrzepy, więc albo przetaczamy, albo mieszamy z substancjami zapobiegającymi krzepnięciu, np. lekami. Generalnie całe to spuszczanie juchy z trupów, przelewanie do butelek, w trakcie którego miesza się z powietrzem itd., to mocno przekombinowany pomysł. Arcyłotr inspirowany Lecterem, ale momentami wypada to po prostu komicznie, np. w trakcie „wykładu”, kiedy Janina gładzi go po nodze, jak sarenkę. Psychol ogrywa wszystkich, jak dzieci. Akcja w samochodzie i strzelanina na drodze wyglądają niewiarygodnie. Niebezpiecznego chorego psychicznie nikt nie konwojowałby w pokazany sposób, jak zwykłego pasażera, co prawda skutego, ale posiadającego swobodę ruchu. Kierowca prowadzi, więc jest wyłączony z ewentualnej interwencji. Pasażer na przednim siedzeniu też nie kontroluje sytuacji, bo siedzi przodem do kierunku jazdy, może co najwyżej zerkać w lusterko. Zostaje zatem jeden strażnik, który tu jedzie w samochodzie z długą bronią automatyczną, całkowicie bezużyteczną w tak ograniczonej przestrzeni; ale nawet on odwraca głowę i podziwia drzewa za oknem, kiedy Houdini spinaczem gmera w zamku kajdanek. Kolejnych trzech strażników z automatami też nie daje rady, a dowódca wzywa wsparcie dopiero w ogniu strzelaniny, wystawiając się przy tym na postrzał, kilkanaście metrów od szaleńca prującego seriami.