Jean-Pierre i Luc Dardenne znaleźli swoją własną półkę i od lat kręcą filmy w tym samym klimacie oraz poruszające podobne problemy. Mimo tego, ich filmy nie nużą i nie są wtórne. Nie jest to żadne "odcinanie kuponów od poprzednich sukcesów" - jak to lubią mawiać recenzenci. To są znakomici twórcy i każdy ich film przekonuje autentyzmem i naprawdę porusza. (Przypominają mi w tym chociażby Mike'a Leigh).

Nie inaczej jest z "Milczeniem Lorny". Jest to historia w pewien sposób przypominająca "Rosettę" i "Dziecko" (może bardziej ten drugi). Jednakże ta najnowsza produkcja jest do tamtych podobna tylko do pewnego stopnia. Różnica jest bardzo subtelna, ale widoczna. Historia Lorny wydaje się być trochę zbyt "przekombinowana", jak na braci Dardenne. Mnie jednak przekonała. I to do tego stopnia, że jestem skłonny uznać właśnie ten film za ich najlepszy spośród tych, które widziałem. Rozumiem jednak, że nie wszystkich może przekonywać to wcielenie reżyserów - pewnie stąd ta niezbyt wysoka średnia ocen i krytyczne oceny na forum.