Zgadzam się w 100 % co do opinii a propos końcówki, nie potrafiłem sie wczuć kompletnie pod koniec, no może poza scenami śmierci Jeanne.
Picasso jest tutaj strasznym skurw^$%E!@$. Mimo wszystko Garcia i Zylberstein, której nie znałem naprawdę spoko i głównie to oni podtrzymują film + jeśli ktoś lubi Montparnasse polubi ten filmik.

Z ta jedyna roznica ze jakby sie faktycznie ogladalo ten film to byscie widzieli ze rozbojnicy nie zabili Modiglianiego tylko choroba :/

Postać Modiglianiego inaczej opisują niż ten film , podobno był bardzo odosobniony, nie miał przyjaciół, nie był dla ludzi, był sam w sobie...Na filmie jest pokazany bardziej jako showman, a Picasso to już w ogóle przegięcie, zobaczcie sobie film biograficzny o Picasso "surviving Picasso" to zupełnie inna postać...

To prawda,że w filmie pozmieniano wiele faktów. Przeczytałam dwie biografie Modiglianiego i jestem pasjonatka jego twórczości. Jednak bardzo lubię ten film mimo przekłamań. Pobicie Modiglianiego dla mnie jest jakby podkreśleniem tragizmu tego artysty. W ostatnich tygodniach przed śmiercią chodził on po Paryżu słabo ubrany,a z jego płucami było bardzo kiepsko. Bał się przebywać w domu. Umarł na gruźlicze zapalenie opon mózgowych. Cóż - reżyser sobie tak to pokazał - mi to nie przeszkadza. W tym filmie najbardziej podoba mi się Garcia i Zylberstein. Uważam,że są wiarygodni w sowich rolach i poruszają widza,a to jest najważniejsze.
Co do Utrillo - cóż,z jego biografii wiem że większość życia spędzał na popijaniu - już od dziecka,bo babka go tego nauczyła. Malował pocztówkowe,aczkolwiek ładne widoczki Paryża.
Konkurs to całkowita fikcja,ale porusza mnie w niej niezwykle scena Jeanne w ciąży,która ma nadzieję że będzie jeszcze dobrze.

Jak dla mnie ten film się broni. Za pierwszym razem mi sie nie podobał za bardzo,ale obecnie stwierdzam że z książek czytanych przeze mnie o Montmartrze i światku Ecole de Paris film ma specyficzny smaczek.

Poza tym cudowna muzyka Farleya.

Oczywiście,to wszystko moje subiektywne zdanie.

Zapraszam na moją stronę o Modiglianim: www.modi.prv.pl

Zgodzę się z przedmówczynią - film może nie jest idealnym odzwierciedleniem biografii artysty, ale ... ma to coś: oddaje ducha tamtych czasów, pokazuje tragizm artysty. Nie zawsze trzeba robić idealne odwzorowanie aby oddać charakter artysty czy ducha encole de paris.
podle mnie film jest rewelacyjny: genialna muzyka, świetne zdjęcia, dobra historia. Jak dla mnie 10/10

PS a stronka o Modim również bardzo dobra!:)

Jak można tu mówić o zakłamaniu , jak to interpretacja, każdy ma do niej prawo, reżyser po to pokazał tak tą historię aby ukazać swoją interpretacje tej postaci. Mi ona pasuje.Pablo był próżny,szalony i arogancki więc wcale w filmie dużo nie przegięli. Scena pożegnania Janne na końcu - świetna - nie przerysowana, stonowana...soundtrack to kawał dzieła.

Film mimo, że moim skromnym zdaniem piękny faktycznie był "zakłamany". Pech dla tych co nie wiedzą jak było naprawdę a go obejrzeli. Będą mieli teraz mylne pojęcie o Modim.

Nauczcie się ludzie pisać, że spoilerami sypiecie...

Mnie niestety czegoś zabrakło. Pomijając kwestię rozjechania się z faktami, mam wrażenie, że reżyser niekoniecznie dobrał aktorów. Lubię Andy Garcię, ale jego gra wydała mi się szablonowa, Susie Amy była za ładna jak na Hastings, z kolei Zylberstein niestety odbiegała urodą od Hébuterne, która jak widać na zdjęciach, była zjawiskowa. I tak prawdę powiedziawszy, nie byłam do tej aktorki w ogóle przekonana do ostaniej pożegnalnej sceny, która wydała mi się jedyną przekonywująco przez nią zagraną. Niewątpliwie wspanaiała muzyka oraz zdjęcia podbijają moją ocenę o jedną gwiazdkę.

Ale za samą scenę przygotowywania się przez artystów do konkursu (z trackiem "Ave Maria") - 10/10 :)