Genialny w swej prostocie pomysł, aby historię Węgier od końca XIX wieku do początku XXI wieku pokazać przez pryzmat miotanej dziejowymi burzami zwykłej rodziny. Chwilami jest śmiesznie, chwilami przejmująco smutno, a całość zachowuje zdumiewająco harmonijną spójność. Dwie godziny mijają niepostrzeżenie, zaś zakończenie to godny podziwu popis wirtuozerii twórców. Nigdy dotąd nie spotkałem się z tak wyjątkowo subtelną sceną odchodzenia.
Na oklaski zasłużyli wszyscy aktorzy, jednak szczególny szacunek należy się rewelacyjnej Danucie Szaflarskiej jako nękanej atakami demencji seniorki rodu. Nawiasem mówiąc to chyba Jej ostatnia rola w życiu. Przy okazji warto porównać kunszt węgierskich aktorów i skonfrontować go z miernotą naszych komediantów. Film podsumować można tylko jednym słowem - arcydzieło!!!
P.S. Jak zwykle polski dystrybutor popisał się idiotycznym przekładem tytułu. Przywołuje od skojarzenia z jakąś śmieciową hollywoodzką komedyjką.