Nanni Moretti o tragediach rodzinnych raz jeszcze: tym razem na przykładzie reżyserki filmowej, która musi pogodzić się ze śmiertelną chorobą matki. Znajome, owszem i muszę stwierdzić, że twórca "Pokoju syna" nic nowego do tematu nie dorzuca. "Moja matka" jako dramat ma temperaturę letnią, chciałoby się napisać, że jest dobrze rozpisany, ale odrobinę za dużo w nim nieumiejętnie maskowanej egzaltacji, znajdzie się też parę zbytecznych scen. Jest za to nieźle grany, w szczególności przez obecnego na drugim planie Johna Turturro, który poniekąd odgrywa rolę siebie samego, tyle, że w krzywym zwierciadle - jako zepsuty (choć tylko powierzchownie) hollywoodzki gwiazdor, wnosi do historii element humorystyczny, który ożywia nieco skostniałą formułę. Poza tym jednak, nie czeka nas w związku z osobistym dramatem bohaterki żadne katharsis, opowieść płynie niespiesznym rytmem, niosąc umiarkowane wzruszenia i stawiając zgoła oczywiste pytania. Jak zachować się w obliczu odejścia członka rodziny? Tutaj chyba sam Moretti bezradnie rozkłada ręce, bowiem żadnej konkretnej konkluzji nie dostarcza. Na przyzwoitym poziomie, ale nic więcej.