Fabuła jest prosta, płytka i schematyczna. Cały film zbudowano i oparto swym ciężarem na widzu jednym drewnianym wątkiem moralizatorskim- bądź sobą, niezważaj na innych!!!!!111111oneoneone
Wyszedł z tego całkiem dobry, bo nie świetny, film młodzieżowy. Letnie kino dla nastolatków, z jasnym jak gwiazda betlejemska przekazem, świecącym rażąco po oczach przez całe dwie godziny czasu trwania filmu. Skutkiem tego, po zakończeniu seansu, widz wychodzi z kina z wypalonymi gałkami ocznymi, ale to tylko jeśli w trakcie seansu nie zasnął - bo o to wcale nie trudno.

Ta schematyczność wydaje się być co najgorsze jawnym zabiegiem. Bo takie mamy czasy, że akumulacja pewnych określonych tematów przez odpowiednią ilość czasu ekranowego potrafi kilkuset krotnie zwiększyć szansę na otrzymanie zaszczytnej nagrody jaką jest dziś Oscar.

Oglądając ten film można doznać takiego silnego wrażenia, że scenariusz napisano wedle bingo, którym Jury dokonuje wyboru, który z tegorocznych filmów zawarł najwięcej motywów zawartym w tym bingo. Jestem pewien, że w Moonlight znalazło się wszystko co trzeba by otrzymać Oscara XXI wieku.

Liczyłem na coś innego, bardziej ambitne kino, głębsze zilustrowanie skomplikowanej psychiki bohatera, liczyłem, że film będzie wzbudzał jakieś emocje, spórbuje stworyć jakąś więź emocjonalna między widzem a głównym bohaterem. Ale wszystko jest płytkie, szybkie, w dodatku słąbo zagrane. Sama historia jest bardzo blada i nieujmuje! Nie jest to coś co mogłoby kogolokwiek głębiej dotknąć czy poruszyć, historia jest prosta jak drut, bo taka ma być. Pewnie gdyby zaczęli się bawić w bardziej artystyczne kino i zawiłe psychoanalizy, to historię możnaby odebrać w różnoraki sposób, a to przecież nie jest sposób w jaki się dzisiaj zgarnia Oscara! To by było zbyt głupie, co?
Banalny scenariusz, z usypiającymi dialogami, z baardzo przeciętnym talentem aktorskim.