są pewne oczekiwania wobec określonych produkcji filmowych, z kina skandynawskiego możemy spodziewać się humorystycznego, ale zarazem chłodnego i bezpośredniego spojrzenia na rzeczywistość, od czeskich filmów absurdów, groteski i śmieszno-smutnych historii, a z kina hiszpańskiego? czyż nie jest tak że możemy spodziewać się scen erotycznych i aluzji seksualnych? wydaje mi się, że przynajmniej częściowo tak, a w każdym razie to otrzymamy między innymi w filmie "Moskitiera". ale to wcale nie znaczy żeby Moskitiera była filmem schematycznym czy oklepanym, o nie! ot luźne skojarzenia - po takim przydługim wstępie do rzeczy: scenarzysta wykreował specyficzny świat, gdzie z dość dużą dawką czarnego humoru mówi o sprawach delikatnych, poważnych i wstydliwych. wśród pokazanych postaci każdy ma jakiś problem, który ociera się mniej lub bardziej o patologię. uzależnienie od środków odurzających, seksu, alzheimer, potrzeba miłości, bezpieczeństwa - tyle rzeczy w jednym filmie - co bardzo ważne scenariusz jest bardzo spójny, autor nie gubi się w tym wszystkim, przeciwnie, świetnie się to kupy trzyma i jest bardzo dobrze przemyślane oraz poukładane od początku do końca. no i tytułowa moskitiera, z jednej strony tytuł to aluzja do do luźnej gadki na temat pisanej przez Alicię bajki dla dzieci, z drugiej chyba zamierzony symbol odnoszący się do filmu - zamykanie się w sobie, odgradzanie się od świata zewnętrznego i wszelkich stąd mogących płynąć niebezpieczeństw - zarówno realnych, potencjalnych jak i wyimaginowanych. kawał dobrej roboty w dobrym europejskim stylu.