Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że dzieło Ishiro Hondy to nudny kaiju movie z dużą ilością czasu ekranowego przeznaczonego dla ludzkich postaci. Przecież tytułowa wielka ćma pojawia się w zasadzie pod koniec filmu, dewastując Tokio i okolice. Cóż, na całe szczęście mamy tu do czynienia z naprawdę dobrze ułożonym i przemyślanym wątkiem ludzi, który umiejętnie buduje napięcie, aż do finału, w którym jesteśmy świadkami przemiany Mosury. Do tego, to po prostu naprawdę przyjemna i miła produkcja dla szerokiej publiczności, prawdziwy unikat wśród gatunku. Dla mnie osobiście, właśnie ten typ monster movie dobitnie pokazuje, że potwory nie muszą dostawać ogromu czasu na ekranie i być przerażającymi bestiami siejącymi pożogę, aby cały obraz był interesujący i przekonywujący.

Zupełnym przeciwieństwem tego, jest seria Rebirth of Mothra, którą można nazwać "jedynie" filmami dla małych dzieci. I to pomimo kliku znaczących pojedynków, które mityczna ćma toczy z groźnymi i wymagającymi przeciwnikami. Seria z lat 90. jest po prostu trudno przyswajalna w odbiorze dla dojrzałego widza, nawet dla takiego wiernego fana Godzilli jak ja.

Ale wracając, Mothra 1961 to absolutnie obowiązkowa pozycja dla każdego, kto interesuje się światem gigantycznych kaiju, tworzonym przez wytwórnie Toho i Legendary. Wczesna Showa to naprawdę ciekawe i wspaniałe, choć dzisiaj już zapomniane miejsce z historii japońskiej kinematografii, które warto odwiedzić. Tylko tutaj poznacie początki Królowej Potworów i jej nieodłącznych, małych strażniczek śpiewających pieśń Mosury.

Pozdrawiam