To film wielopoziomowy i wydaje mi się, że po jednym obejrzeniu nie da się odczytać wszystkich zawartych w nim symboli i odniesień, metafor. Oczywiście w swojej pierwszej warstwie pokazuje niezwykle trafnie spustoszenie społeczne, które odbywa się w naszym kraju.

Zgadza się, że film jest wielopoziomowy. Ale zastanawia mnie, po co aż tyle w nim tych symboli i metafor? Normalny człowiek nie jest w stanie tego przetworzyć i w rezultacie ma poczucie, że tak wiele przeleciało mu przez palce. A na skutek zmęczenia, bo przecież trwa 2h 20min., widz może wyjść de facto z niczym. Po prostu robi się mętlik - tyle tego było, tych bodźców, tego przerysowania, jakiś nie mających sensu scen (jak strzelanie do bankomatu) - jednym słowem kakofonia no i co nam z tego zostaje?

Mi została trafność obserwacji, fantastyczne zdjęcia i że dobry reżyser nawet z Fabijańskiego i Trzepiecińskiej zrobi aktorów. I oczywiście emocje - przerażenie, zachwyt, niepokój.

Trzepiecinskiej?

Przepraszam - Trzebiatowskiej

A bracia Mroczek to był wręcz rodzynek na tym torcie aczkolwiek nie mieli dużo do grania.

Fakt, film łamie wszystkie, albo prawie wszystkie zasady konstrukcji filmowej, ale piękne w nim jest to że robi to umyślnie i konsekwentnie od początku do końca. Nie oszukuje widza, nie stara się udawać czegoś, czym nie jest. Poza tym po przestawieniu się na odczuwanie tego filmu, a nie na pełne jego zrozumienie, odkrywamy jego niezwykły rytm i ,,konstrukcję'', która jest konstrukcją z zamysłem, ale nie jest jej słownikową definicją.

film ten to bełkot moim zdanijem łoo