Film który zakończeniem wprost nie wyjaśnia niczego a daje widzom szerokie pole do zastanowień, dodatkowo nieścisłości w "zeznaniach" bohatera, surrealistyczne sporadyczne sceny (typu wielki but miażdżący dom, nagłe pojawianie się bohatera w "dziwnych" światach gdzie np. wszyscy mają jednakowe stroje) i hipotezy naukowe pojawiające się w trakcie filmu, na których de facto film się opiera dodatkowo mieszają w głowie, stąd film rozumiem, że dla niektórych może być wielką, chaotyczną, pseudointelektualną, przerysowaną papką lecz mnie osobiście bardzo zaciekawił i wciągnął w szereg przemyśleń. Chciałbym zapytać was jak rozumiecie zakończenie i podzielić się swoimi wrażeniami. Co tak na prawdę było rzeczywistością w tym filmie->uważam ,że jest to pytanie zasadnicze, wyjaśniające chyba wszystko ORAZ jaki jest morał/przekaz filmu ??? Osobiście po całodniowych przemyśleniach doszedłem do następujących konkluzji: Film opiera się przez cały czas na tym, że nasz bohater dostał przez przypadek unikatowy dar widzenia przyszłości ponieważ Anioły Zapomnienia zapomniały odebrać mu nadnaturalne zdolności, widzenie przyszłości oraz pewną niebiańską wiedzę JAK SKONSTRUOWANY JEST ŚWIAT. Dziecko w wyniku tego anielskiego niedopatrzenia rodzi się z niesamowitą wiedzą o różnych możliwych konfiguracjach w życiu które hipotetycznie nastąpią po jakimś ważnym życiowym wyborze. Cały ogrom różnych wariacji rodzi się w jego małej, dziecięcej, wrażliwej głowie właśnie podczas traumatycznego momentu t.j. rozstania rodziców i jego decyzji, do której został dopuszczony przez rodziców ( wybierasz tatę czy mamę?) Chyba się nie mylę że właśnie od tej pory zaczęły rodzić się te rozbieżne historię staruszka leżącego na łożu śmierci w odległej przyszłości, wcześniej historia toczyła się spójnie...Moim zdaniem do momentu sceny z rozstaniem na peronie wszystko JEST RZECZYWISTOŚCIĄ, a WSZYSTKO CO DZIAŁO SIĘ PO, cała postać bohatera leżącego w przyszłości jest czystą fikcją/hipotezą która zrodziła sie w głowie bohatera, sama nazwa - Mr Nobody = Pan Nikt... końcowe sceny kiedy Mr Nobody rozmawia z dziennikarzem, na jego pytanie "czy istnieje życie po śmierci" lub "co jest prawdą", odpowiada, czy ma pewność, że on w ogóle istnieje, dosłownie padają słowa, że oni nie istnieją, są tylko wyobrażeniem zrodzonym w głowie 9 letniego dziecka. Stąd też ta luka która nie została pokazana w życiu staruszka (od 30kilku do ok 120 roku życia) i sposób w jaki znalazł się w tej przyszłości. To było jedynie podsumowanie w głowie chłopca, z tego ogromu wizji które miał będąc przed życiowym, arcytrudnym wyborem, sama nawet scena w której w tej przyszłości całe miasto nagle się rozpada by zamienić w plażę jest surrealistyczna, wizje z różną wersją życia natomiast są realną wizją przyszłości w każdym z istniejących możliwych "wymiarów" (nie wiem czy właściwie to ująłem :> ), chłopiec znając je nie wybiera żadnej... I TERAZ MORAŁ z filmu, cytat Pana Nikogo "w szachach mówi się na to zugzwang, gdy jedyny możliwy ruch, to się nie ruszać", dzieciak wie co się stanie kiedy wybierze którąś z opcji...i tu nie ma już żadnych dialogów, jedynie scena w której Nemo i Anna odnajdują się na tej ławce, dla mnie jest to jednoznaczne, dziecko ze wszystkich możliwych rozwiązań wybiera to które cieszy go najbardziej=wybiera MIŁOŚĆ, miłość piękną bo z obu stron tak samo mocną, a mocną bardzo. Wraz z tym pojawia się pewien niedosyt i nieścisłość w fabule, bo skoro pobiegł wzdłuż drogi = nie wybrał żadnego z rodziców, czyli żadnej z poprzednich ścieżek, nie wiedział jak potoczy się jego przyszłość, czyli jakim sposobem poznał Annę ? Wielkie niedopowiedzenie i moim zdaniem to zakończenie trochę rujnuje całokształt, ale przekaz jest zrozumiały i bardzo dobry: najważniejsza w życiu jest miłość i to właśnie ona jest celem naszego życia, ona jest właśnie tym do czego człowiek dąży. Zakończenie niby banalne lecz pokazane wspaniale, w większości futurystycznych ścieżek życia bohatera jest on nieszczęśliwy, spotyka osobe w której albo platonicznie się zakochuję i kończy się to tragicznie, albo sam popada w depresję będąc u boku niewłaściwej osoby (Azjatki), pięknie ukazany jest tragizm człowieka, którego życie odarte jest z prawdziwej i czystej MIŁOŚCI, jak dla mnie człowieka z duszą romantyka jest to fantastyczny i bardzo klarownie pokazany morał filmu. :) Szkoda tylko, że my zwykli śmiertelnicy których Anioły niestety nie zapomniały dotknąć pod nosem nie mamy tej przydatnej wiedzy jak wyglądałoby nasze życie gdyby...