Mocny film. Petarda! Bomba kulturowo-społeczna. Obraz o silnym ładunku emocjonalnym. Historia, która porusza. Poraża wręcz swoistą bezwolnością w jakiej się odbywa przy jednocześnie skrajnych i nieodwracalnych konsekwencjach. Szokuje jak pod płaszczykiem tradycji, kultury oraz religii odbywa się bolesna i niesprawiedliwa krzywda. Jak w imię Allacha, w zakłamaniu, z fałszywymi uśmiechami matek, ojców i babć odbywa się zniewolenie niczym ze średniowiecza. Jak w prawie europejskim kraju, w wieku nowych technologii i mediów społecznościowych odbywa się zacofany targ żon niczym z innej, zamierzchłej epoki.

To nie jest prosty wyciskacz łez. To nie film, którego intencją jest wygodne tylko "dawanie do myślenia". To już nie tylko dramat, nawet nie krzyk sprzeciwu, nawet nie prośba o pomoc ale współczesny manifest prawno-kulturowy. Wezwanie do działania. Może do buntu. Ten film, szczególnie w obecnych realiach europejskich (uchodźcy, islam) może dzisiaj zrobić więcej dla praw kobiet czy nawet praw ludzi niż tysiące telewizyjnych wystąpień feministek czy obrońców praw.

Mocą filmu jest także sama kompozycja filmowa. Historia, która się dzieje jest zarazem prosta ale wiarygodna i autentyczna. W tym też tkwi jej siła. Prostota opowieści, kadrów, emocji tworzy brutalny dysonans w porównaniu z konsekwencjami i tym, gdzie i kiedy się to dzieje. Przecież to czasy współczesne!

Ostatni dzień szkoły zamienia się w pierwszy dzień więzienia. Najpierw zamykane drzwi w domu, zabierane telefony. Potem furty, potem podwyższony mur. W końcu kraty w oknach. Zderzeniem stylizacyjnym jest także jak początkowa pozorna beztroska, młodzieńczo/dziecięce zabawy i figle, piękne 'wakacyjne' krajobrazy stają się miejscem i tłem powolnego konania młodości i dzieciństwa pięciu młodych dziewczyn.

Zdecydowanie na wysokie uznanie zasługuje sama Deniz Gamze Ergüven. Przecież to jej debiut reżyserski! Również same młode aktorki i ich prowadzenie są świetne. Ich gra nie jest może arcydziełem ale doskonale ukazują realność tego świata a poprzez pewną prostotę tworzą emocje wiarygodne i autentyczne.

ps.
Do filmu epilogi zaczyna dopisywać życie. To niezwykłe zjawisko, żeby film nakręcony w Turcji, o Turcji, przez turecką reżyserkę i z udziałem tureckich aktorów jako kandydata do Oskarów nieanglojęzycznych wystawiała ..Francja!
To znaczący i wyraźny głos. Nie dziwi mnie już też, że to właśnie ten film otrzymał Luxa (Nagroda Parlamentu Europejskiego) czy został Europejskim odkryciem roku (EAF)

A przed nim może jeszcze Złote Globy i Oskary..