i wiary, że to co widzimy ma jakiś sens, aby wytrwać na seansie. Recenzenci twierdzą, że jest to uwspółcześniony mit o Edypie. Ja nie będę się wymądrzać, ze to dostrzegłam. Nic z tego. I nawet nie chce mi się tych odniesień poszukiwać.
Przy naprawdę dobrej woli można się dopatrzyć nawet jakiejś fabuły, ale co to wszystko znaczy to nie wiem. Pomimo to, nie jest to seans do całkowitego zapomnienia. Technicznie (zdjęcia, dźwięki, muzyka) jest co najmniej intrygujący i wbrew pozorom trzymał mnie w jako takim napięciu: "a może coś się logicznie połączy!" Nie połączyło.
Jaki jest powód, że ten film dostał nagrodę za scenariusz, skoro prawie go nie ma?