W swoich wczesniejszych filmach Damiani interesowal sie przede wszystkim kopula, a wiec stykiem zorganizowanej przestepczosci i wladzy. Tym razem portretuje mafijne stosunki spoleczne od strony pojedyncznego czlowieka.
Glowny bohater, Nino, to dawny zlodziejaszek, ktory pragnie powrotu do normalnosci prowadzac skromny sklepik z napojami. Niestety wplatuje sie w konflikt mafijny miedzy dwoma zwalczajacymi sie rodzinami, a jedna z nich przeznaczyla go do odstrzalu.
Punkt widzenia szarego czlowieka pokazuje ze mafia bardzo gleboko weszla w sycylijska tkanke. bohater placi haracz, na ulicach caly czas ktos ginie, co ludziom wydaje sie codziennoscia. Z drugiej strony mafia jst abstrakcyjna. Bohater nie rozumie dlaczego tak naprawde ma klopoty i dlaczego musi sie bronic. Znajduje sie w swiecie kafkowskim, gdzie funkcjonuja rozbudowane hierarchie i niezrozumiale rytualy. W ramach tych hierarchii bohater nie moze nawet porazmawiac z tym, ktory jest ponoc zleceniedowca. Pomimo tego, ze wie gdzie on mieszka i jak sie nazywa. Wszystko musi sie odbyc za pomoca wielu ogniw posrednich.Kiedy juz jednak spotyka jednego z mocodawcow to jego powaga wymaga celebry. W pewnym momencie bohater jest zmuszony, by kleknac na kolanach przed jednym z mafijnych bosow, by pokazac swoje oddanie i poswiecenie. Ale od tej pory bedzie musial wykonywac mafijne polecenia.
Mafia jest wiec wszechobecna i omnipotentna. Uciekajac przed klopotami bohater nie ma szans. Jest na nie skazany.
Film pokazuje, jak mafijne relacje staja sie metafora relacji spolecznych w ogole. Nie tylko Nino zostal zmuszony do klekniecia. Sycylia lat 70. to okres, w ktorym na kolanach jest cala spolecznosc.
Polecam. Swietne, psychologiczno-spoleczne kino z watkami kryminalno-sensacyjnymi, ktore jednakze stanowia tylko atrakcyjna oprawe dla naprawde glebokiej i waznej tresci.