Film nierówny. Wielki Fritz Lang, wielka Stanwyck i średnie wrażenia.
Zapowiada się znakomicie w czołówce - fantastyczne sceny z morza, portu i powrotu z połowów. Znakomita kamera. Potem jest średnio. Pierwsza godzina wlecze się niemiłosiernie. Z wyjątkiem Stanwyck, która błyszczy. Niezły zwykle Ryan jest jakiś nijaki, Stanwyck nie ma okazji rozwinąć roli, reszta robi ważne, ale jednak tło. Zdjęcia konwencjonalne... Ale jest w tej nudzie coś sensownego - nudzimy się i męczymy w pozornym (bo nie docenionym) szczęściu razem z główną bohaterką.

Dopiero ostatnie 40. minut daje smak "dobrego" kina z żywymi emocjami. Ale nadal najlepszy jest tu mąż - Jerry (Paul Douglas). Właściwie można się zastanawiać co takiego Stanwyck widzi w Rayanie (?). Wszystko zdaje się od tego typa odpychać, a ją jednak coś przyciąga. Dalej cała fabuła jest pokręcona ale przewidywalna. Ale jest to nadal kino z problemem - opowiadające historię, ze zwrotami akcji, zaskakujące, z ciekawymi portretami postaci. Temat może klasyczny, ale podejście do niego inne, nietypowe, postaci dwuznaczne, nie dające się skrajnie i jednoznacznie potępić.

Do tego jak zwykle świetna muzyka Roya Webba. I fantastyczna scena z budzikiem!
Fanom klasyki polecam.