No nie, bez przesady. Były niegdyś filmy surrealistyczne (i pewnie bywają nadal), które rzeczywiście były totalnie odjechane i trudno było doszukiwać się w nich sensu, jedna scena nie miała związku z drugą, nie było fabuły itd. Ale "Nagi lunch" taki nie jest! Dotyka konkretnych tematów: tworzenia/pisania, obsesji, narkomanii etc, no i w ogóle przede wszystkim to jest o konkretnym pisarzu i jego książkach, i wypowiada się na temat tego pisarza wcale z sensem i przekonywająco! No i ma fabułę która jak najbardziej trzyma się kupy, chociaż jest zwariowana i ma co najmniej dwa poziomy (Lee mający wizje i piszący książkę / historia szpiegowska w którą jest "zamieszany").
Tak więc może i jest ten film dość poryty, ale to z racji tematów które porusza, a nie jest to tylko porytość dla samej porytości... (chociaż na pewno mnóstwo w tym zabawy tymi odjechanymi motywami jak agenci Interzony itd.)

łooo, grzeszysz chłopie.
SPOILERY.

właśnie ten film dla mnie jest arcydziełem, bo odbywa się na czterech poziomach i ciągle ma sens (możliwe, że jest więcej, ja tyle obczaiłem), czyli:
- główny wątek - morderstwo żony,
- problem z narkotykami,
- zmagania bohatera z homoseksualizmem,
- niemoc pisarska.

a scena z klatką dla papug w głównej sypialni to jak na razie najbardziej sroga scena jaką kiedykolwiek widziałem w filmie.

Pisząc o braku sensu myślałem raczej o oderwaniu od rzeczywistości, sporej dawce abstrakcji. Niczego negatywnego nie miałem na myśli. Scena z klatką rzeczywiście mocna.