Obejrzałem na własną odpowiedzialność i zgadzam się z Twoją opinią. Film nieudany, właściwie mogłaby to być piętnastominutowa etiuda. Piękne zdjęcia, mimo brudu opowieści. Długie i puste ujęcia z każdym kwadransem irytują coraz mocniej. Zbytnie zapatrzenie w estetykę "Fortepianu" J. Campion... Ppostać matki całkowicie pozbawiona prawdy psychologicznej. Film, z którego nic nie wynika. Nuda.

niestety zgadzam się z powyższym. mądre prawdy życiowe, ładne obrazki, słodkie dzieci.. ale wszystko to szło zrobić w 15 minut, max. 0,5 h.. a tak po prostu przysypiałam momentami.

zaskakujace te opinie, ja siedzialem przez caly seans jak zahipnotyzowany. swietny film, oszczedny w srodkach wyrazu, muzyka - ledwie pare dzwiekow - genialna. polecam

również zdziwiłam sie wczesniejszymi opiniami. Uwazam ten film, za jeden z ciekawszych pozycji tegorocznego festiwalu we Wrocławiu. Własciwie cały film skupia sie na relacjach miedzy dziećmi, opowiada o brutalnym świecie dorosłych, którzy każą za szczerość, ciekawość swiata i spontaniczność. Gra głownej małej bohaterki godna podziwu! Polecam !!

chyba rozumiem, że długie ujęcia mogą niekiedy zionąć pustką, ale mnie tu nie irytowały. może też dlatego, że nie szukałam filmu o dyktaturze, chciałam raczej poczuć chłód morza na skórze. rewelacyjnie zagrała mała Hertzog, tak, że można było odnieść wrażenie, że to dokument! "nagroda" jest warta obejrzenia.

To nie jest ani nieudolne, ani źle zmontowanie. Wręcz przeciwnie: film jest niezwykle piękny, poruszający, subtelny, poetycki, a jakie zdjęcia i montaż są wybitne. Po prostu zupełnie nie trafił w Twoją estetykę i w Twoje oczekiwania. Chyba mylisz prostotę, naturalizm i ascetyczność z "amatorszczyzną". Film jest wolny i "pusty", oraz pełen "dłużyzn", bo opowiada o trwaniu w stanie zawieszenia, o lęku, o pustce i o smutku. Całe sedno opowieści zasada się na konfrontacji naturalnej, przynależnej dzieciństwu witalności, potrzebie radości, otwarcia, szczerości, prawdy, z ponurą, monotonną, zawikłaną, przepojoną niepewnością i podszytą lękiem egzystencją zbiega. Dodatkowo masz wątki dziecięcej przyjaźni, lojalności i zdrady, zadrości; dzieci zagrały wprost fenomenalnie.
W pełni zgadzam się z opinią kjota -- film jest hipnotyzujący i urzekający. Znakomity.

Obejrzałem. I jestem zadowolony. Jeśli myślałeś, że film do dyktaturze sprowadza do pokazywania scen tortur, zabójstw, zamieszek itp. to się pomyliłeś. "Nagroda" to film o życiu matki i córki powiązanej jakoś z opozycjonistami i przez to zmuszonej żyć gdzieś na uboczu świata, by nie rzucać się w oczy. Ale właśnie - żyć. I o tym ten film opowiada - o życiu w trudnych warunkach dyktatury.