Dokładnie - film nie dość, że jest nudny to jeszcze bardzo płytki i powierzchowny. Twórcom zupełnie nie udało się pokazać przemiany psychicznej głównej bohaterki i w zasadzie oglądamy obraz zupełnie bez emocji. Przez większość produkcji nic z niczego nie wynika, nie wiadomo o co wszystkim chodzi, a działania i metamorfoza Murielle są zupełnie pozbawione przyczyny i genezy. Nawet jeśli twórcom zależało na tym, aby pokazać, że choroba i tragedia może zdarzyć się zawsze i wszędzie, nawet w kochającej rodzinie, to i tak wypada to bardzo blado i nijako. Szkoda, bo temat wydawał się całkiem niezły...
Nie polecam - 4/10

A ja polecam. Tej tragicznej historii nikt nie wymyślił, więc mówienie o tym, że twórcom się coś nie udało jest bezzasadne. Historia jest prawdziwa, z tym że matka zamordowała pięcioro a nie czworo dzieci. Artykuł w wikipedii powinien rzucić nieco światła na tak "płytki i powierzchowny" film. Jeśli zamordowanie własnych dzieci uważasz za "blade i nijakie" to gratuluję sposobu myślenia i postrzegania świata. Poprzedni komentarz też bardzo na miejscu w kontekście opowiedzianej z dokumentalną dokładnością historii. Poczytaj, może zmienisz zdanie http://en.wikipedia.org/wiki/Genevieve_Lhermitte

Zgadzam się. Sam film może nie jest jakiś zły, ale jest tak przeraźliwie nudny, że wytrzymanie przy nim to naprawdę szczyt testu na silną wolę. To ta półka: nudniej już być nie może.

Rzecz w tym, że to naprawdę jest inteligentne europejskie kino. Bez cudzysłowu. Dobra kompozycja, brak kategorycznego osądu bohaterów, cierpliwość w prowadzeniu przyjętej narracji i cała gama tłumionych emocji wyrażanych bez słów i zbędnej egzaltacji. Z zarzutem o nudę polemizować nie będę, bo to czysto subiektywne odczucie, a emocje towarzyszące oglądaniu to kwestia innej wrażliwości. Zaznaczam - innej. Nie mniejszej czy większej, lepszej czy gorszej. Po prostu innej.

Nie będę Was przekonywał, że film jest dobry, skoro "Nasze dzieci" wyraźnie nie trafiły w Wasze gusta, ale może zrównoważę trochę te negatywne opinie, na wypadek, gdyby zajrzał tu ktoś niezdecydowany czy film Lafosse'a oglądać. Ja polecam.

Nie ocenię twojego komentarza w taki sposób, w jaki ty oceniasz ten film, ale zanim otworzy się buzię, żeby coś powiedzieć, należałoby się naprawdę długo zastanowić, bo można narazić się na śmieszność.

Każdy ma prawo do własnej opinii, ale nie wiem dlaczego trzeba od razu obrażać innych? Nie lepiej napisać po prostu, że nie zgadzasz się z tą opinią i napisać własną? Czujesz się przez to lepiej?

a kto cię obraził ?

Nic na to nie poradzę, że nie rozumiesz czytanej treści...

ależ doskonale rozumiem. Pani Sahara uprzejmie zwrócila ci uwage a ty się nafochałes jak nastolatka. Na moje życzliwe pytanie równiez odpowiedziałeś fochem. Po prostu jestes filmwebowym fochaczem.

Pozdrawiam serdecznie

"filmwebowy fochacz" - dobre :-). Powiem szczerze, że tak mi się to spodobało, że przyjmuje to określenie bez komentarza :-)
Również pozdrawiam

Spodziewałem się czegoś innego jakiś większych emocji i trudnego dramatu,ale nic z tych rzeczy film jest nudny i nic nie wnosi mogli rozwinąć wątek depresji poporodowej lecz tego nie zrobili co było błędem naprawdę szkoda czasu na ten film.

przecież odkąd urodziła dzieciaki zaczęły się problemy z depresją, które się pogłębiały...