Dramatyczny wypadek na szkolnym boisku. U nas winny byłby tylko jeden – nauczyciel, który na skutek fatalnego zbiegu okoliczności przez chwilę nie był tam, gdzie wydarzyła się tragedia. A tu mamy norweskie niuansowanie. Problem rozłożony na barki dorosłych, którzy kryją w sobie dziecięce niespełnione pragnienia, dziecięce lęki i błądzą, poszukując kontaktu z sobą i innymi. Film o rodzinie, norweskim społeczeństwie i polityce, ale także o tym, czym jest poczucie winy oraz odpowiedzialność za własne czyny. Trochę to wszystko za długie, zbyt wielowątkowe. Jako film traci intensywność, bo ma konwencję serialu. A ja nie znoszę seriali. Tylko niezły.