ja właśnie spodziewałam się zobaczyć to o czym piszesz w swoim komentarzu - wielkie emocje. Ale ja ich kompletnie nie dostrzegłam. Odebrałam to jako wymianę bardzo chłodnych, wyuczonych i poprawnych dialogów i rozmów w obliczu wielkiej tragedii dla obu stron wypadku. Nie wiem czy kultura rozmów (poprawność polityczna może) jest w Norwegii na tak wysokim poziomie, że na absolutnie każdy temat mogą rozmawiać w sposób nikogo nie stygmatyzujący i na chłodno, czy wynika to z ich charakteru...... Gra aktorska faktycznie świetna.
Bardzo ciekawe, że ten sam film, a każdy/a z nas zobaczyła coś przeciwnego :) pozdro!

z jednej strony to kultura skandynawska, czy raczej to, czym charakteryzują się skandynawowie- powściągliwość, spokój, niekiedy surowość i chłód w kontaktach międzyludzkich, ale wszystko z, no właśnie- kulturą. Z drugiej strony, jak już wspomniała autorka wątku, mechanizmy obronne funkcjonujące u bohaterów, które być może przykrywały silniejsze emocje; rozpaczliwy płacz, wrzask, agresję. Niemniej moim zdaniem film aż kipiał od tych emocji, widać je było w każdym spojrzeniu, każdym drobnym geście. Bohaterowie przeżywali inne aspekty tej sytuacji i na swój sposób, ale niewątpliwie intensywne przeżycia tam były i to w piękny sposób zagrane.