Zakończenie jest niesatysfakcjonujące, główny bohater kopie w poszukiwaniu za synem, tymczasem ratownicy odnajdują turystę, któremu zdarzył się wypadek na szlaku.
Szczerze zrozumiałam tyle, że syn się nie odnalazł, nie wiadomo czy znaleźli ciało teraz, czy wrócili na wiosnę jak to wypominała jego była żona.
Nie odczułam zbytniego napięcia i pędu akcji w filmie (wiem, że nie mogę oczekiwać akcji niczym z Bonda albo infekcji, ale chodzi mi o ten cień niepewności podczas seansu), oglądałam to zastanawiając się ile do końca.
Myśląc z perspektywy czasu to równie dobrze mogłam przewinąć film na ostatnie 10 minut i nie straciła bym za wiele. Kreacja głównego charakteru też mnie nie przekonała- nie mogłam odnaleźć w nim czegoś, co by świadczyło, że był w służbach specjalnych. Rozumiem, że chodziło o jego dziecko, ale nie umiał podjąć racjonalnej decyzji: odpychał swoją partnerkę, by móc dalej prowadzić poszukiwania, zmusza "kolegów" z branży by dalej przeszukiwali teren, mimo tego że tłumaczą, że nie są mu już nic winni, a na początku zbeształ ratowników, że podejmują mało działań, a przecież można zobaczyć, że nie dysponują zasobami oraz taką ilością kadry jak np. policja czy wojsko.
Tłumaczyłam głównego bohatera przez jego tęsknotę za synem, tlącą się gdzieś nadzieją, wyrzutami sumienia za porzucenie dziecka i żony, braku wsparcia ze strony ratowników i znajomych. Z większością z tych sytuacji nie jestem w stanie się utożsamić, przynajmniej nie w takim stopniu, by powiedzieć: ,,Rozumiem go, zrobił tak bo był zdesperowany".

Podzielcie się swoimi opiniami, z chęcią wysłucham jak ktoś inny widzi ten film, może coś ominęłam, wyciągnęłam nie te wnioski co miałam.
:)