Masz prawo mieć słabość, filmy trzeba przyjmować takie jakie są. A ten dawał radę. I uważam był dobrym zakończeniem bo to co dalej powstawało tylko zniszczyło pamięć o nieśmiertelnym. A tutaj było epicko, oczywiście sceny walk to istna kupa no i głupie momenty punkowe ale wielki plus za odważną fabułę. Lubię jak kontynuacja odważnie porusza bohatera w przyszłość i nie boi się rozprawić z jego losami.

Pomysł na uczynienie z "nieśmiertelnych" kosmitów z planety Zeist nie był zły jako wyjaśnienia ich nieśmiertelności. Sęk w tym, że jeśli wybiera się takie "kosmiczne" rozwiązanie origin nieśmiertelnych to wyjaśnień powinno być duuużo więcej a tych niestety zabrakło. W efekcie fabuła wydaje się być napisana "na ostatnią chwilę"/"na kolanie" bo znaków zapytania jest znacznie więcej niż w jedynce i co najgorsze dużo bardziej irytują.

O ile bowiem w jedynce można było zgodzić się z konceptem, że ot po prostu na Ziemi od wieków żyją sobie nieśmiertelni, którzy walczą by pozostał tylko jeden, o tyle dwójka niby wyjaśnia te kwestie ale jednoczenie rodzi kolejne niewiadome: co to za planeta Zeist? Co to za rewolta, w której udział biorą Mcload i Ramirez? Co łączy Zeist z Ziemią? Dlaczego Zejstianie (dobrze odmieniam?) będąc nieśmiertelnymi nie próbowali zawładnąć Ziemią? Dlaczego w dwójce Mcload pamięta o swoim pochodzeniu a w jedynce nie? itd,itp - pytań można by mnożyć. Do tego dochodzą mniejsze głupotki fabularne, np. dlaczego Katana tak długo zwlekał z zabiciem Mcloada?, skąd to dziwne obłąkańcze zachowanie wrogów Naszego bohatera (zachowują się jak totalne czubki)?

Ogólnie cały film przypomina bardziej parodię całego konceptu "nieśmiertelnych", tak jakby reżyser obu filmów chciał powiedzieć: "Ej, spokojnie, nie podniecajcie się tak jedynką, to tylko taki żart!"....

To kwestia magii nawet w zakończeniu bohaterowie idą sobie do gwiazd jakby to było nic. Ale o to chodzi do nieśmiertelnego nie da się podejść na poważnie i to do żadnej części.