z cyklu: i did pot, alkohol, hash, hash oil, ti ejdż si, pi si pi, crystal meth, el es di, ups and downs, speed and slow, prochy ojca and so on.. zaginiona skarbonka, historia prawdziwa.

wprawdzie animowanych pluszaków przybyłych wprost z podświadomości małego gnoja, narkotykowanego kowboja i przedszkolnego paranoika nie ma i nie będzie, ale emocji nie zabraknie.. choć do teraz powątpiewam, czy anioł świetlany zesłany uzależnionym wprost z zamkniętego zakładu dla obłąkanych - monsieur skorpio rising z filmu Dirty Harry - w roli marka kotańskiego to była najlepsza decyzja obsadowa..

tytułem końca ja może wyjątkowo oddam tu głos pani barbarze rosiek, która na dwieście osiemdziesiątej dziewiątej stronie swojego Pamiętnika, pod datą dwunasty lutego tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku pisze tak:

jestem pod wrażeniem angielskiego filmu Not My Kid o terapii rodzinnej młodych narkomanów. właśnie tego mi brakuje w naszym systemie leczenia. u nas leczy się jedynie ćpuna, najsłabsze ogniwo, a chora jest cała jego rodzina wraz z rodzeństwem, cały jej system. gdyby w polsce był chociaż jeden ośrodek dla rodziców z dorastającymi dziećmi, ale nie ma. rodzice na początku nie są w stanie zrozumieć, dlaczego zachorowało ich dziecko, a później bywa najczęściej za późno, kiedy choroba poczyni zbyt duże spustoszenie lub przyniesie śmierć.