Chociaż od dawna jestem pod ogromnym wrażeniem talentu aktorskiego Dakoty Fanning, to z
niepokojem oczekiwałem na jej „dorosłe” role. W końcu bardzo niewielu dziecięcych aktorów
zdołało odnaleźć się wśród pełnoletniej konkurencji. Ale przecież Dakota to nie aktorski meteor
typu Macaulay Culkin. Jej dziecięcy dorobek jest imponujący i dobrze rokujący. Tym bardziej, że
Dakota równie dobrze radziła sobie jako mała dziewczynka („24 godziny”, „Człowiek w ogniu”,
„Wojna światów”) jak i później, już jako nastolatka („Hounddog”, „Skrzydlate cienie”, „Sekretne
życie pszczół”). Przedsmakiem jej możliwości jako dorosłej aktorki był film „The Runaways” (o
„Zmierzchu” nie wspominam, bo nie miałem przyjemności).

Wcielając się w rockową gwiazdkę Cherie Curie Fanning zagrała postać, której żywioł to
alkohol, narkotyki i seks. A więc wrażliwy blond aniołek radykalnie zmienił swój image. Bardzo
odmieniona Dakota jako Cheri niewątpliwie mogła się podobać, ale oglądając „The
Runaways” przez cały czas miałem wrażenie, że jest to przede wszystkim jej popis aktorki,
chęć poszerzenia swego emploi. Jednakże naturalne predyspozycje Dakoty z pewnością
predestynują ją do ról takich właśnie jak Tessa Scott z „Now Is Good”.

Pod względem urody Dakota Fanning zdecydowanie ustępuje takim aktorkom jak Megan Fox,
Jessica Alba czy Amanda Seyfried, ale aktorskiej charyzmy ma więcej niż one wszystkie razem
wzięte. Daje tego dowód właśnie w roli Tessy, dziewczyny chorej na białaczkę, która rezygnuje
z leczenia, aby – na ile to możliwe – w pełni korzystać z ostatnich miesięcy życia. Wbrew moim
początkowym obawom film nie jest jakimś uproszczonym, sentymentalnym „wyciskaczem łez”.
Mamy tu całe spektrum emocji; nie brakuje momentów wzruszających, ale są też
zdecydowanie zabawne.

Pomimo że Tessa Scott ma przed sobą tylko kilka miesięcy życia, nie rozczula się nad sobą.
Zachowuje zimną krew, pomimo że, jak to barwnie sama określa, „czuje się jak ofiara ścigana
przez psychopatę”. Jako osoba opanowana i racjonalna sporządza listę „rzeczy do zrobienia”,
która obejmuje: inicjację seksualną, eksperymenty z narkotykami, kradzież w sklepie, itd. Jej
bardziej doświadczona w tych dziedzinach koleżanka Zoey chętnie służy pomocą (w tej roli
piękna Kaya Scodelario). Tessa dostaje też od losu nagrodę pocieszenia o imieniu Adam.
Dalej następuje seria gorzko – słodkich perypetii, gdy Tessa z lepszym lub gorszym rezultatem
realizuje kolejne punkty ze swojej listy. Swoją drogą taka lista (choć niekonieczne identyczna)
to być może niezły pomysł w przypadku każdego z nas.

Nieznany mi do tej pory Ol Parker (reżyseria i scenariusz) nie pozwolił zdryfować fabule w
kierunku taniego sentymentalizmu i w ogóle wykonał solidną robotę, ale ostatecznie o klasie
„Now Is Good” zadecydowała gra aktorska Dakoty Fanning. W jednych scenach dziewczęcej, w
innych nad wiek dojrzałej, której bohaterka jest coraz słabsza fizycznie i silniejsza duchowo.
Dodatkowo warto podkreślić, że Dakota, Amerykanka z Georgii, grająca w tym filmie rodowitą
Angielkę, świetnie opanowała British English. Bez tej umiejętności na pewno nie dostałaby też
tytułowej roli w „Effie”, gdzie jako jedyna Amerykanka zagrała u boku czołowych angielskich
aktorów (m.in. Emmy Thompson i Dereka Jacobi). Premiera w maju. Can’t wait!


Zapraszam do odwiedzenia mego bloga filmowego: http://nowerekomendacje.blogspot.com/