Opowieść o dwojgu młodych, wrażliwych osobach, które kochają się i nieustannie rozstają, źle im ze sobą, ale bez siebie też nie potrafią żyć. Przeprowadzają się bardzo często, bo właściciele mieszkań nie są w stanie znieść ich ciągłych kłótni i nieporozumień. Mają świadomość, że są niedobrani, jednak gdy się rozstaną, wkrótce zaczyna brakować im siebie nawzajem. Taki bardzo niedojrzały związek, który utrzymywał się (pewnie) siłą rozpędu pierwszej wielkiej miłości oraz izolacją od ludzi, która powodowała, że nie mieli z czym konfrontować tego co czują, wyciągać wniosków.
Zamiast się coraz bardziej zbliżać, oddalają się od siebie, natomiast dookoła nich widzimy nieuchronnie zbliżający się wybuch wojny.
Bardzo piękny film o pragnieniu miłości wbrew zdrowemu rozsądkowi, taka piękna naiwna wiara, że miłość jest wszystkim, a ona staje się dla bohaterów uzależnieniem, a nawet więzieniem.