Zachowanie niektórych bohaterow jest akurat na rzeczy. Oczywiście jeśli mamy na myśli to samo: tj. ich podejście do życia, do spraw intymnych (nagość, seks, kto z kim i dlaczego). Mnie to nie przeszkadza - wręcz na tym nietypowym zachowaniu opiera się cała fabuła. To również tworzy taki specyficzny klimat. To plus ta dominująca zima (można powiedzieć typowo kanadyjska). Zimowa aura ma bowiem wpływ nie tylko na zachowania bohaterów, którzy co rusz wskakują sobie nawzajem do łózek, by się ogrzać i nie tylko, co przede wszystkim na sposób kręcenia zdjęć. Zimowa, ponura aura sprawia, że większość ujęć jest ciemna, mocno kontrastująca albo z bielą śniegu, albo z mrokiem domu. Stąd też ten urok tajemniczości i sprośności, ale również nieco "przygniatająca" atmosfera duszności i zastanych martwych bibelotów. Do tego ta babcia. Niby urocza i lekko pomylona - i to byłoby ok, ale moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie wprowadzono "spirytualny" motyw. Gdyby nie to głupawe zakończenie, film rzeczywiście zasługiwałby na coś więcej. Tymczasem jest to mocno naciagane - ten cały jej wplyw na Michaela. Poza tym film niełatwy w odbiorze i nie podejmuje się tłumaczenia o czym on tak naprawde jest. Mimo wszystko film niezly, taki w sam raz na niedzielne popołudnie.

Po namyśle (widziałem go drugi raz) daje mu więcej. Chociaż sam już nie wiem, czy to nie jest naciągane :))