Greckie egzystencjalne ćwiczenia z utraty, czyli bardzo ciekawa fantazja o tym, co tworzy naszą tożsamość i jak naiwnie próbuje się odbudować to, co rozpadło się na stałe. Aris Servetalis w roli najbardziej chłodnego bohatera kinowego tego roku. Ten skandynawski lód pochodzi jednak z południa Europy. Tam, gdzie dopada...

I są to chwile, w których niepamięć, amnezja wydaje się być wybawieniem. Ale czy naprawdę? Niekonwencjonalny sposób na poradzenie sobie ze stratą.

Nietypowa produkcja o radzeniu sobie ze stratą. Samotność, chłód emocjonalny, wyobcowanie to wszystko cechuje grecko-polski obraz. Bardzo wymowna symbolika. Piękne, kameralne kino w stylu retro. Odwołania do Orwella. Mogę się jedynie przyczepić o to, że całość jest trochę przewidywalna.

ale jakoś tak, myślałem że, będzie mocniejszy. Zbyt wiele wątków, które się przewijają nie wiem czy są potrzebne. Inaczej, bardziej przejmująco można było pociągnąć fabularnie tę historię. Wyobcowane oczy faceta, który szuka swojej przeszłości, a że nie może tego zdobyć program odtwarzania przeszłości ma mu w tym...

Jak to dobrze ,że ŚWIAT ma takiego códotwórce WŁODKA... który potrafi w jeden dzień wygasić najbardziej śmiercionośne PLANDEMIE świata !!!

Pokusa, by wszystko zapomnieć mija wraz z nadejściem amnezji.