Sądzę, że można sobie uroic dużo więcej rzeczy niż dotykanie kogoś. Historia trzyma się kupy bo nikt nie rozmawia z Alex, nie uczestniczy w życiu rodziny. Wszystko jest prawdopodobne. Ludzie z chorobami psychicznymi mają najróżniejsze halucynacje. Podobało mi się, że wyjaśnili na końcu skąd wzięła się ta Mildred:)

Hehe, do było dobre. Pierwsza myśl - Gdy szeryf pyta się ojczulka skąd jej się wzięła ta Mildred, to że zaraz powie że to z jego książki, ale nie... jedziemy dalej... ostatnia scena, akurat moja kobieta poszła do kibelka, więc pauza - wtem druga myśl... Ale nie wyjaśnili jeszcze skąd jej się uwaliła ta Mildred... hmm, pewnie zaraz się dowiemy... Pewnie się okaże, że ta walnięta blondyna ma z tym coś wspólnego.
Moja dziołcha wróciła - oglądamy ostatnią minutę filmu i bach! :D I wszystko jasne.
W filmie było kilka dosyć przewidywalnych momentów, jak np. to, że Matthew niedożyje spotkania, a gdy pojawia się w nocy dziwnie mokry i z bólem kręgosłupa, to nawet głupi się domyśli, że gość jest już martwy i ktoś go zwalił z tego klifu - ale mimo wszystko historia bardzo dobra i ogółem dobrze nakręcona. Końcówka trochę jak w Inni czy Szepty, element zaskoczenia, chociaż w jednej scenie nawet pomyślałem, że Alex nie do końca jest żywa, czy przynajmniej nie do końca taka jaka się wydaje, bo ta postać była stosunkowo tajemnicza. Twórcy dobrze zrobili utrzymując ją w konwencji takiej Outsiderki.

Co do wmawiania sobie, że się kogoś przytula to pamiętaj, że schizofrenia i psychoza mają różne stadia, co twórcy filmów skrzętnie wykorzystują. W Psychozie Hitchcocka Norman Bates nie zdawał sobie w ogóle sprawy, że ma skrzywioną osobowość. Swoją matkę postrzegał jako wciąż żywą, podobnie w filmie Dressed To Kill, doktor jakiś tam (nie pamiętam) nie miał zielonego pojęcia o swojej prawdziwej naturze, bo jego podświadomość wypierała jego alter ego, a Mr.Brooks natomiast miał pełną świadomość, że Marshall istnieje tylko w jego głowie i nikt inny go nie widzi. Możemy więc założyć, że choroba Anny miała równie głębokie podłoże psychologiczne by postrzegać siebie jako zupełnie normalną i wypierać świadomość, że tak na prawdę zabiła matkę i siostrę (przez prawie cały film jakby nie pamięta wydarzeń feralnej nocy) , a także mieć haluny i wierzyć, że siostra żyje. Wg. mnie nie ma się zbytnio do czego przyczepiać w całej tej historii. Jakby się przyczepić to do sceny, w której po śmierci Matt'a Anna chce pogadać z ojcem, to wygląda tak jakby Alex fizycznie tam stała, bo ten kierując się do domu robi drobny unik by nie trącić jej ramieniem, można sobie tłumaczyć że akurat tak mu się stanęło, ale w takim razie gość jakby szedł okrakiem, ale to tylko drobny szczegół i jakby się do takiej pierdoły przyczepiać to również do tego, że Alex skoro jest duchem (lub nie istnieje) nie powinna mieć cienia, ale to też można sobie wytłumaczyć w wieloraki sposób, to w końcu tylko film. Jak dla mnie bardzo dobry.

Podobny motyw był w filmie Piękny umysł. Chodzi mi o schizofrenię. Tam była posunięta tak daleko, że nie wiadomo kto jest prawdziwy a kto nie. Więcej nie piszę bo może ktoś nie widział;)

Jeszcze nie oglądałem :)
Ale dzięki za info. Może niedługo obejrzę.