Kilka lat do tyłu, jeszcze jako wielka fanka tandetnych komedii romantycznych, pewnie przymknęłabym oko na żenujące i głupie żarty. Ale teraz jako bardziej wymagający widz, uważam, że film jest po prostu beznadziejny. I nie chodzi o samą wulgarność głównej bohaterki czy o to, że nie wpisuje się w kanon urodowy i nawet nie o to, że jest po prostu niewychowana i szurnięta, bo wariatki też da się pokochać. Chodzi o to, że mniej więcej w połowie filmu główni bohaterowie nie mają ze sobą nic wspólnego poza jednym miłym wieczorem razem, który okazuje się być jakimś przełomowym momentem w ich relacji, zupełnie jakby nagle znikąd niechęć przerodziła się w miłość. A przecież do tego momentu jedynie przeszkadzają sobie nawzajem i to nie na zasadzie "kto się czubi ten się lubi" - Missy przez swoją głupotę doprowadza do naprawdę niebezpiecznej sytuacji, gdzie inni ludzie mogą nawet umrzeć, w dodatku dwa razy gwałci głównego bohatera! Tak, dokładnie, dopuszcza się gwałtu. A pod koniec filmu okazuje się, że tak naprawdę to ona jest w tym wszystkim ofiarą, bo główny bohater nazywa ją wariatką i żałuje, że zabrał ją na ten wyjazd (zresztą podczas którego omal nie pozbawiła go pracy).


Film jest żałosny, krzywdzący (bo sugeruje, że mężczyzny nie da się zgwałcić i że nawet jak zrobisz mu dobrze ręką bez jego zgody to tak jakbyś wyświadczyła mu jakąś przysługę) a w dodatku pokazuje nierealny obraz "miłości". Można było zrobić to zdecydowanie lepiej i ze smakiem. Oglądało się naprawdę trudno, głównie ze względu na zachowanie głównej bohaterki, ale zakończenie okazało się jeszcze gorsze.