Niezwykła podróż niezwykłego człowieka - nie każdy ma okazję odwiedzić wenecki burdel, gdzie nikogo nie zdziwiłaby wizyta papieża, nie każdy ma okazję wstąpić na chwilę do piekła by uratować kilka straconych duszyczek, wreszcie nie każdy nie potrafi odróżnić snu od jawy i nie każdy rozmawia z aniołami. Prawda?
Fabularnie film bardzo ciekawy: znowu Has za bohatera wybrał sobie szalonego outsidera; tym razem mamy tu kolesia, który potrafi przebywać w dwóch miejscach na raz - fizycznie myć podłogę w zakonie i jednocześnie odbywać głęboko duchową podróż w towarzystwie Śmierci, magów, żydowskich kabalistów, samego Diabła, a to wszystko z oddechem Świętej Inkwizycji na plecach.
Sporo skojarzeń miałem z "Osobistym pamiętnikiem grzesznika" - tu też rozchodzi się o postawę chrześcijańską, poszukiwanie Boga, względne herezje, grzechy ciężkie. Do tego doszła ładna krytyka kościoła i tzw. czarnych kart jego historii. Znowu Has penetruje całkowicie odrealniony świat psychicznych rozterek,znowu pełno symboliki, metafor, a widz ogląda wizualizacje duchowych poszukiwań i błądzeń bohatera.
Także znowu zawodzi trochę pod względem reżyserii, trochę topornej, trochę pospiesznej. Sam senariusz wydaje się być niepotrzebnie dopięty na ostatni guzik. Brzmi jak paradoks, wiem, ale tu po prostu nie było miejsca na pewną swobodę. No dobra, pojęcia nie mam jak opisać to co po głowie mi chodzi - to takie jakby sztywne ramy, w któryh Has się w tym filmie zamknął.
Powiem też, ża jak na gust mój, zadużo tu muzyki - jest jej sporo i wydaje się chwilami na siłę próbować narzucić widzowi pewne emocje - taki jakiś specyficzny charakter ma. Odniosłem też wrażenie - moze mylne - że sam Has trochę zagubił się w tym surrealiźmie, który tu zaserwował.
Same zdjęcia, kostiumy, scenografia, takze aktorstwo - to wszystko oczywiście na plus jest, choć nie powiem żebym się jakoś szczególnie zachwycił.
Podsumuwując, mimo tych miunsów, jest to całkiem dobry film (choć do najlepszych dokonań mistrza oczywiście daleko).Na pewno jeden ze słabszych jego obrazów, ale jedno trzeba przyznać: nawet słabszy Has, to wciąż udany - a przede wszystkim bardzo interesujący - Has.