W 1988 spółka Umberto Lenzi-Vittorio Rambaldi nakręciła dwa filmy.
Primal Rage, wg scenariusza Lenziego wyreżyserował Rambaldi, natomiast
Nightmare Beach panowie napisali razem, a reżyserią zajął się Lenzi.
Obie produkcje mają ze sobą bardzo dużo wspólnego. Oprócz Michaela Parksa (nie wymieniony w obsadzie Primal Rage, ale widziałem go tam na 100% :) ) i Sary Buxton jest jeszcze jakieś 5-10 osób pojawiających się w obu filmach, z czego połowa to amatorzy, a to ich jedyne role...
Do tego w obu filmach wykorzystano piosenkę "say the word".
wszystko to nie przeszkadza, bo fabuła i miejsce akcji w "Nightmare beach" są zupełnie inne, do tego pojawia się dużo nowych twarzy, w tym John Saxon.
Sarah przez większość filmu ma niestety niezadowoloną minę, mimo to jest jedną z niewielu postaci, które można jako tako polubić.
Wygląd zabójcy nie powala, ale pasuje do fabuły i w sumie mi się to podobało. Zabójstwa nie są zbyt krwawe, ale w pełni satysfakcjonujące, tylko dodałbym jeszcze jedno czy dwa :)
Nie podobały mi się bezsensowne sceny murzynów smarujących się olejkiem, i tańczących dupeczek na plaży. Żeby mnie ktoś źle nie zrozumiał: zawsze miło popatrzeć na ładne dupeczki, ale nie w tym celu włączam horror... skróciłbym film o kilka tego typu bezsensownych scen.
Mógłbym jeszcze długo pisać, ale mi się nie chce. dodam, że zakończenie mnie zaskoczyło, choć, gdybym ruszył wcześniej głową, pewnie bym to przewidział :)

pomimo, iż niby jest to włoski film, to kręcono go w stanach, z amerykańską obsadą i w stylu amerykańskich slasherów, choć troszkę się od nich różni. w przeciwieństwie do kolegi Malignusa nie dostrzegam to raczej cech gialli.

nic specjalnego, ale przyjemna serowa zabawa w stylu lat 80ych.
5/10