Uwielbiam kino skandynawskie, co nie znaczy, że każdy film z tych rejonów Świata ma być
dobry. Tak niestety jest z tą duńską produkcją.
''Nordvest'' nie jest niczym odkrywczym, tym bardziej świeżym, a już na pewno nie
zaskakującym. Ale nawet z tak zwyczajnej formy przekazu, można było wykrzesać coś
interesującego.
Historia braci chcących przedostać się przez życie na skróty, depcząc tym samym prawo, jest
zbyt miałka. Owszem pokazana bezpretensjonalnie i bez większego umoralniania, ale to tylko
kolejny obraz ukazania świata jakim jest na prawdę. Lecz nie można mówić tu o totalnym
zepsuciu społecznym, biorąc za przykład jeden ze skrajnych przypadków.
Takich filmów powstało już na tyle dużo, że widz ma prawo na ich temat mieć już porządnie
wyrobione zdanie, odbiera je surowiej, wnikliwiej też poddaje je ocenie, interpretacji i selekcji.
Ten dramat kryminalny nie wgniótł mnie w fotel, przeciętnie podziałał na mnie emocjonalnie,
przez to, iż pozbawiony jest polotu, wydaje się być zbyt zwyczajny, chociaż paradoksalnie,
właśnie ta zwyczajność i naturalność, najlepiej odbija się tu na rolach, przede wszystkim braci
Giese, wyróżniających się na tle fabuły.
Finezji nie doszukamy się także w obrazie. Montaż, a zwłaszcza oko kamery, może niekiedy
rozdrażnić, może nawet umęczyć. Produkcja wygląda jak amatorskie kręcenie na styl
dokumentu, a przecież jest filmem czysto fabularnym. Brakuje tylko, aby aktorzy mówili
bezpośrednio do ekranu jak w reportażu. Miało to zapewne nadać jeszcze większej realności,
jednak mnie do siebie nie przekonało.
Film Michaela Noera kończy się konsekwencjami czynów młodzieńców, ale jednocześnie
pozbawia ich wyciągnięcia jakichkolwiek wniosków. Wszyscy nadal tkwią w punkcie wyjścia.
Podejrzewałem już po 10 minutach seansu, że całość będzie równa, ale niezaskakująca i
dosyć przeciętna i na nieszczęście dla samego siebie, nie pomyliłem się. Dlatego tylko 5/10.