Do tej części Bonda nigdy nie byłem zbyt przekonany. Bond Rogera Moore'a zawsze kroczył na cienkiej granicy między sensacją, a komedią. W tej części jego postać znalazła się jeszcze bliżej komedii za sprawą obfitującego w niesamowite atrakcje scenariusza.

Jak to u Bonda, w filmie bronią się głównie postaci i krajobrazy. Tym razem Bond zyska zadowolonego ze swej pracy służącego pomocą agenta oraz dwie porządne dziewczyny i całkiem sprawnego przeciwnika. By nawiązać z nimi bliższe relacje, odwiedzi co ładniejsze rejony Indii i Niemcy. Głównie jednak będziemy oglądać ruchliwe i egzotyczne tereny tego pierwszego kraju, dzięki czemu cała część będzie naznaczona klimatami kojarzonymi z Bollywood.

Największą jednak wadą filmu jest nadmiar humorystycznych pomysłów, z których Bond w przebraniu klowna jest chyba najgorszy. Ten wizerunek potrafi zepsuć przyjemność z oglądania "Ośmiorniczki". Chociaż można też to pewnie uznać za swego rodzaju smaczek.

Tej części raczej nie polecam, chociaż dla kogoś, kogo ikona Bonda - pełnego wdzięku agenta jej królewskiej mości niewiele znaczy, bądź też jest ona tak silna, że ciężko będzie ją zniszczyć, film może zaoferować więcej. Mi się "Ośmiorniczka" niestety nie podobała.
--------------------------------------------------------------------------
Typowe elementy serii:
- sekwencja pocisku - Powolne ruchy Rogera Moore'a nie uatrakcyjniają jej.
- sekwencja przedtytułowa - Lekka, zabawna, efektowna. Tak jak i cały film ociera się o kicz.
- napisy - Są ponętne kształty kobiet, jest też wysmakowana kolorystyka. Ale jest też laserowy kontur Bonda i natłok skaczących postaci. Ładny, spokojny utwór w tle. W sumie całość wypada nieźle.
- zwroty i dialogi - Stoją na przyzwoitym poziomie.
- dziewczyny Bonda - Tym razem będzie ich miał cały zastęp, chociaż bliżej ukazane zostaną jedynie dwie. Seksowna i kusząca wysłanniczka przestępcy Magda oraz dojrzała i ponętna "Ośmiorniczka". O ile pierwsza jest stosunkowo nijaka (w skali Bonda, co oznacza nieodkrytą przed widzem damę), o tyle druga jest kolejnym silnym graczem w tej intrydze. Poziom bardzo zadowalający.
- przeciwnicy - Typowo jest to szaleniec chcący kontroli nad światem. Nie zapada głębiej w pamięć, podobnie jak jego ludzie. W przeciwieństwie do broni jednego z nich.
- gadżety - Długopis z kwasem oraz odbiornikiem minipodsłuchu i zegarek z lokalizatorem rzeczonego. Oprócz nich na początku pojawia się mały samolocik ze składanymi skrzydłami, atrapa krokodyla i broń jednego z przeciwników Bonda - specyficzny rodzaj jojo zapewniający niezwykle ciętą ripostę.
- samochód Bonda - Tym razem Bond nie ma naszpikowanego gadżetami samochodu, ale jest wożony w trójkołowcu wyglądającym jak riksza z turbodoładowaniem. W filmie jest jeszcze jeden pościg, do którego wykrada dwa ciekawe auta - ciężką, czarną limuzyną produkcji rosyjskiej i żwawą szarozieloną Alfą Romeo. Nie dodają one Bondowi klimatu, ale też nie odbiegają od jego standardów.
- postać Bonda - elegancki i przede wszystkim dowcipny gentleman Rogera Moore'a w tej części staje się wręcz swoją parodią. Wiele scen z nim wypada bardzo przyzwoicie, ale jest kilka, które zabierają mu cały urok (ucieczka do łodzi, przebieranki, czy finałowa zbiorowa sekwencja).